Παράξενα Τσιμπήματα, μέρος 10ο:
Φάτε μάτια ψάρια, part II
Αυγούστου 22, 2025
Το Παράξενο Πιρούνι στο ταπεινό, διαδικτυακό του σπίτι και ιστολόγιο έχει συνταγές για όλα τα γούστα και όλων των κατηγοριών. Με γλυκά κάθε λογής, μαγειρευτά, λαχανικά, σαλάτες, σούπες, πίτες, πίτσες, τάρτες, μεζέδες, πιάτα με κρέας, πιάτα με ψάρι, χορτοφαγικά, vegan, υγιεινά και light, χωρίς γλουτένη και δε συμμαζεύεται!
Ωστόσο αν ρωτήσεις το ίδιο "Μα καλά ρε συ Παράξενο Πιρούνι, εσένα το αγαπημένο σου φαγητό ποιο είναι?", ύστερα από κατασταλαγμένη σκέψη θα σου πει: "Ό,τι βγάζει η αγαπημένη θάλασσα!"
Στη χώρα μας λογικό είναι πολλοί να αγαπούν το ψάρι, λίγοι αγαπούν να το μαγειρεύουν και να το καθαρίζουν όμως, και το Παράξενο Πιρούνι δεν αποτελεί εξαίρεση. 😊 Αυτός είναι κι ο λόγος που όταν είναι να βγει έξω για φαγητό, το Παράξενο Πιρούνι θα προτιμήσει κάποιο εστιατόριο με ψαρικά και θαλασσινά.
Ύστερα από αρκετή αναζήτηση και έρευνα για το "ποιος σερβίρει τελικά το καλύτερο ψάρι στην Αθήνα?", το Παράξενο Πιρούνι κατέληξε στο ότι είναι δύσκολο να διαλέξει ένα μαγαζί μια και το φρέσκο, καλό ψάρι γίνεται όλο και πιο δυσεύρετο δυστυχώς, τα πιο μεγάλα ψάρια είναι απλησίαστα στην τιμή και τελικά στη σημερινή ανανεωμένη του λίστα θα παρουσιάσει κάποια μαγαζιά που το ίδιο δοκίμασε και θα επισκεπτόταν ξανά για διάφορους λόγους.
Η καρδιά των Νοτίων Προαστίων της Αθήνας, χτυπάει στη Γλυφάδα. Το Παράξενο Πιρούνι όταν θέλει να δει θάλασσα, μπαίνει στο μετρό, κατεβαίνει στο Ελληνικό και μετά από λίγες στάσεις με το λεωφορείο βρίσκεται άμεσα στον αγαπημένο του Δρόμο των Ποιητών, όπου περπατώντας κάτω από τους ευκάλυπτους φτάνει στο πιο εύκολα προσβάσιμο και προσωπικό του Νο1 θαλασσινό σημείο.
Είτε θέλεις να πας για τρέξιμο, είτε για ποδήλατο ή απλά για χαλαρό περπάτημα με καφέ στο χέρι, αν κάποια στιγμή θέλεις κάτι να τσιμπήσεις, ο Νικόλας της Σχοινούσας είναι εγγύηση! Με ειλικρίνεια, το Παράξενο Πιρούνι δε μπορεί να πει πως το ψάρι που δοκίμασε εκεί ήταν σε ανώτερο "level" σε σχέση με άλλα ψαρομαγαζιά. Όμως στο συγκεκριμένο, αν και είναι πραγματικά δίπλα στο κύμα και σε πολύ κεντρικό σημείο της Γλυφάδας, βρίσκεις πάντα να κάτσεις και απολαμβάνεις το γεύμα σου ή τον καφέ σου με ησυχία και ηρεμία.
Το Παράξενο Πιρούνι έχει κάτσει και μόνο του, έχει κάτσει και με την κολλητή του και εκτός από κάτι σε ψάρι ή θαλασσινό, πάντα παίρνει την υπέροχη Κρητική σαλάτα με την οποία έχει εθιστεί και είναι από μόνη της ένα κυρίως γεύμα. Οι τιμές για Γλυφάδα δεν είναι πολύ τσιμπημένες, το σέρβις είναι γρήγορο και φιλικό και οι μερίδες αρκετά χορταστικές! Στο τέλος έχει πάντα και κάποιο κέρασμα.
Παραμένοντας στα ΝΠ το Παράξενο Πιρούνι θα σε πάει στην Αργυρούπολη. Το Μεζεκλίκ, πολύ κοντά στο σταθμό του μετρό Αργυρούπολη είναι ανοιχτό κάθε μέρα από νωρίς το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ και σερβίρει πιάτα με ψάρι αλλά και κρέας σε μεγάλες, χορταστικές μερίδες και σε καλή σχέση ποιότητας - τιμής.
Το Παράξενο Πιρούνι δοκίμασε γούνα ψητή (σκουμπρί δηλαδή) επιτέλους κονονικά ψημένη σαν φρέσκο ψάρι και όχι παστή όπως σε άλλα μαγαζιά. Τα τηγανιτά μύδια σε κουρκούτι που σέρβιραν με μέλι από πάνω, χτύπησαν την παραξενοπιρουνίσια φλέβα του και το γεμιστό καλαμάρι αν και λίγο σκληρούτσικο κέρδιζε πόντους με την καλομαγειρεμένη, χορταστική του γέμιση.
Οι ψητές σαρδέλες ήταν από τις καλύτερες -αν όχι οι καλύτερες- που το Παράξενο Πιρούνι έχει δοκιμάσει σε εστιατόριο στην Αθήνα. Άψογα ψημένες, φιλεταρισμένες χωρίς ίχνος από κόκκαλα και τόσο ελαφριές, χωρίς να σου αφήνουν καθόλου βαριά επίγευση και ψαρίλα. Και όπως και στα υπόλοιπα πιάτα, σε γενναιόδωρη μερίδα!
Το Παράξενο Πιρούνι δοκίμασε και ένα ιδιαίτερο ούζο που πρώτη φορά συνάντησε, το ούζο Πελάδα από το Μεσολόγγι με μαστίχα Χίου, που ήταν εξαιρετικό.
Και για να συνεχίσει παραλιακά, το Παράξενο Πιρούνι πήγε στην Καλλιθέα δίπλα σχεδόν από τον πασίγνωστο Νιάρχο, όπου ο Πεζούλας υπάρχει εκεί από το 1951 όπως γράφει και ο ίδιος. Η σαλάτα με την αλμύρα και η καραβιδόψιχα δεν ήταν κάτι το τρομερό, το καρπάτσιο λαβράκι όμως ήταν top!
Προσπαθώντας να μην έχει (όσο γίνεται) γευστικές προκαταλήψεις, το Παράξενο Πιρούνι πήρε την απόφαση να δοκιμάσει ωμό ψάρι τύπου σεβίτσε και δεν το μετάνιωσε. Το πιάτο ήταν άψογα εκτελεσμένο, υφή κρουστή, λεμονάτο, έντονο μα και ελαφρύ ταυτόχρονα, ήταν η τέλεια παρέα στο παραξενοπιρουνίσιο after work ουζάκι!
Αφήνοντας την Αθηναϊκή Ριβιέρα, το Παράξενο Πιρούνι πάει τώρα με το αγαπημένο του ΜΜΜ (το μετρό δηλαδή😊) στον Άγιο Αντώνιο στο Περιστέρι. Πολύ κοντά στο σταθμό βρίσκεται το Τραβόλτα, το οποίο θα μπορούσε να κατηγοριοποιηθεί ως μοντέρνα ψαροφαγία. Οι τιμές εκεί ήταν λίγο τσιμπημένες αλλά ό,τι δοκίμασε το Παράξενο Πιρούνι ήταν υψηλού επιπέδου. Η αχινοσαλάτα ήταν ο αχινός με το φυσικό ζωμό του χωρίς τίποτα άλλο και πολύ σωστά, καθώς το μόνο που χρειαζόταν αυτό το πιάτο ήταν να "ακούγεται" η θάλασσα χωρίς οτιδήποτε να το σκεπάζει και φυσικά, τα κατάφερνε. Και φυσικά ξανά, ήταν η πρώτη φορά που το Παράξενο Πιρούνι δοκίμαζε αχινό!
Για κυρίως το Παράξενο Πιρούνι επέλεξε την τσιπούρα χουνκιάρ, ιδέα βασισμένη στο γνωστό πιάτο χουνκιάρ μπεγιεντί που γίνεται με αρνίσιο ή μοσχαρίσιο κρέας και πουρέ από μελιτζάνες, μόνο που εδώ αντί για κρέας είχε χρησιμοποιηθεί φιλέτο τσιπούρας το οποίο εναρμονίστηκε τέλεια με τις υπόλοιπες γεύσεις.
Αλλαγή ΜΜΜ και κατεύθυνσης, καθώς τώρα πάμε με τον ηλεκτρικό στη Νέα Ιωνία. Παίρνοντας όλο πάνω τον πεζόδρομο της Μικράς Ασίας έξω από το σταθμό του ηλεκτρικού, φτάνεις σε 10 λεπτά περίπου στις Βαρκούλες.
Κρυμμένο σε ένα ήσυχο στενάκι, απέξω ίσως να μη γεμίζει και τόσο το μάτι. Σημασία βέβαια για το Παράξενο Πιρούνι έχει το μενού!
Αυτό εδώ λοιπόν είναι μους ταραμά (αδιάφορο) αλλά με αλμυρή καραμέλα από μελάνι σουπιάς (τα μαύρα ξύσματα που φαίνονται στη φωτο) που ήταν πολύ εύγευστη και αρκετά ιδιαίτερη, αν και ελάχιστη σε ποσότητα.
Το Παράξενο Πιρούνι συνέχισε με βραχάκια σουπιάς τηγανισμένα με το μελάνι τους, κάτι που τους έδινε μια ενδιαφέρουσα κριτσανιστή υφή και έντονη γεύση.
Το κυρίως πιάτο όμως ήταν αυτό που έκλεψε τις εντυπώσεις! Μουσακάς σε μια σούπερ ελεύθερη, θαλασσινή εκτέλεση και δημιουργική εκδοχή! "Μουσακάς" τόνου με πουρέ καπνιστής μελιτζάνας και κρέμα παρμεζάνας. Άψογη σύνθεση, βαθιά, μεστή γεύση, ένα ψαροπιάτο που θα κέρδιζε σίγουρα τον κάθε εχθρό του ψαριού.
Στο τέλος είχε κέρασμα σορμπέ λεμόνι και αρωματική πορτοκαλόπιτα. Το Παράξενο Πιρούνι κάποια στιγμή σίγουρα θα επανέλθει και για νέες δοκιμές!
Αλλά ας φύγουμε για λίγο από την Αθήνα. Το Παράξενο Πιρούνι στις μέχρι τώρα τρεις φορές που έχει επισκεφθεί το νησί της Αίγινας, έχει φάει τις δύο από τις τρεις στο Ουζερί ο Σκοτάδης, στον παραλιακό δρόμο του λιμανιού της Αίγινας.
Είναι από μόνο του λόγος για να πας στην Αίγινα, είχε διαβάσει κάπου το Παράξενο Πιρούνι. Σίγουρα αποτελεί ένα μεγάλο πλεονέκτημα του νησιού! Εδώ δε θα βρεις τίποτα το περίεργο αλλά ό,τι δοκιμάσεις θα είναι φρέσκο και σε γενναία ποσότητα. Η χωριάτικη σαλάτα φρεσκότατη και υπερπλήρης, οι ψητές σαρδέλες ωραιότατες και ο γεμιστός κολιός που δοκίμασε την τελευταία φορά το Παράξενο Πιρούνι, μούρλια!
Το Παράξενο Πιρούνι στην πρόσφατη επίσκεψη του στη Σαλαμίνα για την οποία έχει κάνει ξεχωριστό αφιέρωμα εδώ, έφαγε με θέα τη θάλασσα στο Ουζερί Ο Κάκιας το καλύτερο και το πιο μαλακό καλαμάρι ever. Ο κατάλογος έγραφε πως είναι φρέσκο και δοκιμάζοντας το, αυτό επιβεβαιώθηκε!
Το συγκεκριμένο μαγαζί επιπλέον δικαιώνει τον τίτλο "Ουζερί" όσο κανένα άλλο μια και ο κατάλογος από ούζα και τσίπουρα από όλη την Ελλάδα είναι ατελείωτος! Ο παράδεισος των τσιπουράκηδων και των ουζόφιλων βρίσκεται -μέχρι τώρα- στη Σαλαμίνα!
Αλλά οι θαλασσινές εξορμήσεις δε χρειάζεται απαραιτήτως να είναι σε νησιά. Μόλις μια ώρα και κάτι από το κέντρο της Αθήνας τα Λουτρά της Ωραίας Ελένης, δυο τσιγάρα δρόμο από τον Ισθμό της Κορίνθου, προσφέρουν μπάνιο στη θάλασσα σε ήρεμους, οικογενειακούς ρυθμούς. Ωστόσο σε ένα τέτοιο ήσυχο μέρος όπου το Παράξενο Πιρούνι περίμενε να βρει ταβερνάκια με τα απολύτως βασικά, λίγο πιο πέρα από την παραλία των Λουτρών της Ωραίας Ελένης, δίπλα από την παραλία της Αλμυρής, βρίσκεται το Αλμυρίκι.
Πιο δίπλα στο κύμα πεθαίνεις. Αν είσαι και τυχερός και πέσεις σε μέρα χωρίς αέρα, θα φας δημιουργικά θαλασσινά πιάτα με επιρροές από τη μαμά Κέρκυρα μάλιστα (!) όπως τα ωμά, μαριναρισμένα κολοκυθάκια με κουμκουάτ που άνοιξαν την όρεξη για το κυρίως υπέροχο πιάτο που ήταν γιουβαρλάκια θαλασσινών με κρέμα κουνουπιδιού, εντελώς γκουρμέ πιάτα που το Παράξενο Πιρούνι ούτε στην Αθήνα δεν περίμενε να βρει!
Το καλοκαίρι στην Ελλάδα έχει ταυτιστεί μεταξύ άλλων και με το ταβερνάκι και το ουζερί -αν είναι και δίπλα στη θάλασσα, ακόμα καλύτερα! Όσο λοιπόν έχουμε καλοκαίρι, όσο τσιμπάμε νόστιμα και τριγυρνάμε σε όμορφα μέρη, ίσως είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία η οποία τόσο για ανθρώπους όσο και για και πιρούνια, βρίσκεται στα απλά.
0 σχόλια