"Δικά σου όλα τ' άνθη που βλέπω στους δρόμους..."
Αυτό το τραγούδι τραγουδούσε από μέσα του το Παράξενο Πιρούνι στην πρόσφατη ανοιξιάτικη βόλτα του στο αγαπημένο κέντρο της Αθήνας το οποίο -το Παράξενο Πιρούνι δε θα κουραστεί να το λέει- τα έχει όλα. Ακόμα και ανθισμένα λουλούδια.
Ναι δικά σου, σε σένα που διαβάζεις. Κι επειδή αυτό το post χωρίς promotion δε θα το διαβάσει κανείς, είναι του Παράξενου Πιρουνιού. Δικά του. Αφιερωμένα από αυτό στον εαυτό του. 🌹😊
Είναι γεγονός πως το Παράξενο Πιρούνι είναι παιδί της Άνοιξης. Μια μεσημεριανή - απογευματινή βόλτα στην Πλάκα με ήλιο είναι ικανή να φτιάξει το κέφι του.
Να το κάνει να νιώσει ζωντανό, δυνατό, να φωτίσει και να ζεστάνει την πιρουνίσια του καρδιά, να το γεμίσει έμπνευση, καλές ιδέες, ακόμα και συμπάθεια για τον κόσμο γύρω του -γνωστό και άγνωστο.
Το ίδιο μπορεί να κάνει και κάτι φαγώσιμο που το Παράξενο Πιρούνι έφτιαξε πρώτη φορά με τα χεράκια του, τσίμπησε με τα γερά του δόντια και ενέκρινε ενθουσιασμένο θαυμάζοντας το ταλέντο του και τις ικανότητές του στην κουζίνα. 😊
Η ιδέα του να μουλιάσεις κόκκινες φακές σε νερό και να τις πολτοποιήσεις στο multi μαζί με το νερό έτσι άβραστες δεν είναι κάτι που το Παράξενο Πιρούνι σκέφτηκε από μόνο του. Το διάβασε όμως στα σόσιαλ και δεν κρατιόταν να το δοκιμάσει! Στα πλαίσια λοιπόν της ανοιξιάτικης προσεγμένης διατροφής που το Παράξενο Πιρούνι είναι αποφασισμένο (έτσι λέει δηλαδή) αυτή τη φορά να κρατήσει, η υγιεινότερη πίτσα που το Παράξενο Πιρούνι έφαγε ποτέ του είναι γεγονός και θα σου αποκαλύψει αμέσως τώρα πως μπορείς να τη φτιάξεις κι εσύ!
Μουλιάζεις 3/4 κούπας κόκκινες φακές (ΜΟΝΟ με κόκκινες γίνεται) σε 3/4 κούπας νερό για μια ώρα το λιγότερο. Ύστερα έτσι όπως είναι μαζί με το νερό τις πολτοποιείς στο multi μαζί με λίγο αλάτι, ρίγανη, πάπρικα γλυκιά, μια κουταλιά ελαιόλαδο και 2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες. Θα προκύψει ένας λείος χυλός.
Επάνω σε μεγάλο ορθογώνιο ταψί όπου έχεις τοποθετήσει αντικολλητικό χαρτί ψησίματος απλώνεις αυτόν τον χυλό σε πάχος περίπου μισού εκατοστού. Ψήνεις στους 200 βαθμούς σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα για 15-20' περίπου, να δεις με το μάτι δηλαδή πως στερεοποιήθηκε και ψήθηκε.
Το βγάζεις και το γυρίζεις από την άλλη πλευρά να ψηθεί λίγο ακόμα για 5-10 λεπτά. Η βάση αυτή είναι αρκετά πιο τραγανή και μπισκοτένια από την κοινή βάση πίτσας που ξέρουμε αλλά είναι σίγουρα πιο εύκολη, υγιεινή και gluten-free!
Το Παράξενο Πιρούνι έβγαλε τη βάση από το φούρνο και αφού κρύωσε λίγο άπλωσε σε όλη την επιφάνεια τη δική του σάλτσα ντομάτας, αρκετά spicy όπως του αρέσει αλλά χωρίς αλάτι και με ελάχιστο λάδι. Από πάνω έβαλε μια μικρή συσκευασία μοτσαρέλα light με 8,5% λιπαρά σε λεπτές φέτες και κάλυψε όλη την επιφάνεια με ντοματίνια κομμένα σε λεπτές ροδέλες. Ξαναέβαλε στο φούρνο για λίγο, μέχρι να λιώσει το τυρί.
Το αποτέλεσμα ήταν θεϊκό! Το Παράξενο Πιρούνι έφαγε τη μισή πίτσα χλιαρή λίγο μετά που βγήκε από το φούρνο και την υπόλοιπη μισή τη φύλαξε για την επόμενη ημέρα.
Την επόμενη ημέρα η πίτσα καταναλώθηκε ακόμα πιο ευχάριστα, ύστερα από την αγαπημένη του Παράξενου Πιρουνιού προπόνηση με βάρη.
Το Παράξενο Πιρούνι από μικρό γυρνούσε και τσιμπούσε αλλά ποτέ του δεν έκανε συστηματικά κάποιο είδος γυμναστικής. Τα καλά του γονίδια το κράτησαν όλη του τη ζωή σε φόρμα και με ιδανικό βάρος, ωστόσο ένα ακόμα λεπτότερο και γραμμωμένο σώμα δε θα το χάλαγε η αλήθεια είναι.
Εδώ και κάποια χρόνια το Παράξενο Πιρούνι έχει καταφέρει να γυμνάζεται συστηματικά. Κι αν κάποιος (λέμε τώρα) διαβάζει και αναρωτιέται ποιο είναι το μυστικό, για το Παράξενο Πιρούνι λειτούργησαν τα ομαδικά προγράμματα ενός μεγάλου και καλού γυμναστηρίου. Ακόμα κι αν ξέρεις -έστω και στο περίπου- τι πρέπει να κάνεις, το να το κάνεις όπως σου το δείχνει και σου το λέει κάποιος είναι αλλιώς. Κάποιοι άνθρωποι το έχουν ανάγκη, κάποιοι το έχουν συνηθίσει, μεγαλώνουμε όμως έχοντας συνέχεια κάποιον να μας λέει τι να κάνουμε.
Το Παράξενο Πιρούνι στο περιβάλλον του γυμναστηρίου είχε και πάλι κάποιον να του λέει τι να κάνει, για πρώτη φορά όμως τα έλεγε με τόσο καλό κι ευγενικό τρόπο (άμα πληρώσεις κι αυτό γίνεται...) και αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός πως είσαι σε μια αίθουσα που όλοι κάνουν το ίδιο -δύσκολο μεν αλλά δεν θα σε τιμωρήσει κάποιος αν δεν τα καταφέρεις, ούτε θα σε κρίνει, ούτε θα ασχοληθεί ιδιαίτερα κιόλας- λειτούργησε και πέτυχε!
Ο καλός γυμναστής είναι σαν το ψυχολόγο: Δε θα κάνει τη δουλειά για σένα -εσύ πρέπει να την κάνεις- όμως σου δείχνει το δρόμο. Έναν δρόμο που μπορεί και να τον ήξερες στο περίπου, όμως είχες την ανάγκη κάποιος να στον δείξει. Και με καλό, φιλικό τρόπο να σε πείσει να τον ακολουθήσεις.
Τα βάρη της φωτογραφίας είναι λοιπόν τα πιο ωφέλιμα βάρη που το Παράξενο Πιρούνι έχει ποτέ του σηκώσει (μερικές φορές με την παρέα του χαριτωμένου μικρού πλάσματος της εικόνας 😊) κι επειδή η ψυχολογία που λέγαμε είναι τελικά το Α και το Ω, η ικανοποίηση του αποτελέσματος ότι ΕΣΥ και μόνο ΕΣΥ κατάφερες κάτι δύσκολο (π.χ. να κάνεις push ups κάρβουνο -μόνο όσοι ήταν εκεί και το έζησαν ξέρουν τι σημαίνει 😊), είναι μεγαλύτερη κι από το αισθητικό αποτέλεσμα, το οποίο (αν αναρωτιέσαι) αργά ή γρήγορα θα έρθει.
