Το παντζάρι είναι ίσως το μόνο λαχανικό που επιβεβαιώνει πως "ο εσωτερικός κόσμος μετράει". Μπορεί αυτό να λέγεται για τους ανθρώπους, όμως και ανάμεσα στα φρούτα - λαχανικά, δυστυχώς ή ευτυχώς, η εμφάνιση κερδίζει πόντους.
Γι' αυτό το ταπεινό παντζάρι που εξωτερικά έτσι γκρίζο και γεμάτο χώματα όπως είναι (στη ρίζα του τουλάχιστον) δε σου γεμίζει το μάτι, μόλις το κόψεις στα δύο και αντικρύσεις αυτή τη βαθιά κόκκινη καρδιά του, όταν το βράσεις ή το ψήσεις ή ακόμα κι αν ωμό το τρίψεις και το προσθέσεις σε σαλάτες, δε μπορεί παρά να αφήσει το στίγμα του. Κυριαρχεί, σκεπάζει και αποχρωματίζει οποιοδήποτε άλλο υλικό. Και να θες να το κρύψεις, δε μπορείς. Και να θες να το ξεπλύνεις, το χρώμα του δε φεύγει. Σαν το πάθος που γίνεται αρρώστια. Αρρώστια όμως από την οποία δε θες να γίνεις καλά, και καλά να πάθεις.
Σε γοητεύει λοιπόν αυτό το κατακόκκινο του πάθους; Τότε χρησιμοποιώντας ένα μόνο φαινομενικά "ταπεινό" παντζάρι, μπορείς να φτιάξεις μια "ταπεινή" μα και ταυτόχρονα εντυπωσιακή, αισθησιακή, κατακόκκινη μηλόπιτα!
Γι' αυτό το ταπεινό παντζάρι που εξωτερικά έτσι γκρίζο και γεμάτο χώματα όπως είναι (στη ρίζα του τουλάχιστον) δε σου γεμίζει το μάτι, μόλις το κόψεις στα δύο και αντικρύσεις αυτή τη βαθιά κόκκινη καρδιά του, όταν το βράσεις ή το ψήσεις ή ακόμα κι αν ωμό το τρίψεις και το προσθέσεις σε σαλάτες, δε μπορεί παρά να αφήσει το στίγμα του. Κυριαρχεί, σκεπάζει και αποχρωματίζει οποιοδήποτε άλλο υλικό. Και να θες να το κρύψεις, δε μπορείς. Και να θες να το ξεπλύνεις, το χρώμα του δε φεύγει. Σαν το πάθος που γίνεται αρρώστια. Αρρώστια όμως από την οποία δε θες να γίνεις καλά, και καλά να πάθεις.
Σε γοητεύει λοιπόν αυτό το κατακόκκινο του πάθους; Τότε χρησιμοποιώντας ένα μόνο φαινομενικά "ταπεινό" παντζάρι, μπορείς να φτιάξεις μια "ταπεινή" μα και ταυτόχρονα εντυπωσιακή, αισθησιακή, κατακόκκινη μηλόπιτα!
Για τη ζύμη:
- 125 γραμμάρια βούτυρο μαλακωμένο σε θερμοκρασία δωματίου ή μαργαρίνη για vegan εκδοχή
- 1/2 φλιτζάνι τσαγιού μαύρη ζάχαρη
- λίγο λικέρ αμαρέτο
- 125 γραμμάρια αλεύρι γ.ο.χ.
- 1/2 κουταλάκι γλυκού baking powder
- 125 γραμμάρια νιφάδες βρώμης (κουάκερ)
- μίγμα μπαχαρικών σε σκόνη (κανέλα, γαρίφαλλο, τζίντζερ, κάρδαμο μαύρο)
Για τη γέμιση:
- 2 μήλα μέτρια της αρεσκείας σου*
- 1 μέτριο προς μικρό παντζάρι (μόνο το κεφάλι)
- 1/2 φλιτζάνι τσαγιού μαύρη ζάχαρη
- 1/2 φλιτζάνι τσαγιού καρυδόψιχα ψιλοτριμμένη
- κανέλα, γαρίφαλλο
Για τη ζύμη χτυπάς σε μπολ με το σύρμα το βούτυρο ή τη μαργαρίνη με τη μαύρη ζάχαρη. Δε χρειάζεται μίξερ. Όταν αναμιχθούν (δεν πρόκειται να λιώσει η ζάχαρη, αλλά αυτό δε σε ενοχλεί καθόλου), προσθέτεις το λικέρ και όλα τα στερεά υλικά (αλεύρι, baking powder, βρώμη, μπαχαρικά) ανακατεμένα μεταξύ τους. Φτιάχνεις λοιπόν μια ζύμη ζυμώνοντας και λίγο με το χέρι. Δε χρειάζεται να γίνει εντελώς εύπλαστη, αν κολλάει και λίγο στο χέρι δεν πειράζει, πάντως αν το κρίνεις σκόπιμο, προσθέτεις λίγο αλεύρι.
Σε βουτυρωμένο/λαδωμένο και πασπαλισμένο με αλεύρι ταψί, στρώνεις το μισό μέρος από τη ζύμη, τρίβοντάς την λίγο με το χέρι, να γίνει ψιχουλιαστή και πατάς με τα δάχτυλά σου να κολλήσει καλά στον πυθμένα και λίγο στα τοιχώματα, αλλά μη βάλεις και πολύ δύναμη, θα ψηθεί και θα στερεοποιηθεί καλύτερα έτσι κι αλλιώς.
Ψήνεις σε φούρνο προθερμασμένο στους 180 βαθμούς για 10 λεπτά περίπου, να δεις ότι έχει πάρει μόλις ένα ελαφρύ χρώμα και κυρίως, ότι έχει στεγνώσει. Αφήνεις τη βάση της μηλόπιτας κατά μέρος, να κρυώσει και λίγο.
Ετοιμάζεις τη γέμιση:
Απλούστατα, καθαρίζεις τα μήλα και τα τρίβεις στον τρίφτη του τυριού από τη χοντρή πλευρά. Το ίδιο κάνεις και με το παντζάρι. Όπως φαίνεται και στη φωτογραφία, χρησιμοποιείς ένα παντζάρι λίγο πιο μικρό από το ένα μήλο. Δεν πρόκειται η μηλόπιτα να έχει έντονη γεύση παντζαριού, απλώς θα έχει αυτό το όμορφο κόκκινο – βαθύ ροζ χρώμα.
*Μια παρένθεση εδώ: Τα μήλα που χρησιμοποιήθηκαν για τη μηλόπιτα είναι τα παραπάνω και το Παράξενο Πιρούνι θέλει να τα δείξει γιατί είναι δυστυχώς δυσεύρετα, είναι όμως παράλληλα και τα νοστιμότερα μήλα που έχει ποτέ του τσιμπήσει. Ελπίζει να τα πετύχει κάπου πάλι.
*Μια παρένθεση εδώ: Τα μήλα που χρησιμοποιήθηκαν για τη μηλόπιτα είναι τα παραπάνω και το Παράξενο Πιρούνι θέλει να τα δείξει γιατί είναι δυστυχώς δυσεύρετα, είναι όμως παράλληλα και τα νοστιμότερα μήλα που έχει ποτέ του τσιμπήσει. Ελπίζει να τα πετύχει κάπου πάλι.
Ανακατεύεις λοιπόν τα τριμμένα μήλα, το τριμμένο παντζάρι, τη ζάχαρη, την καρυδόψιχα και τα μπαχαρικά και απλώνεις τη γέμιση πάνω στην κρύα πλέον και σχεδόν ψημένη βάση. Παίρνεις την υπόλοιπη μισή ζύμη και την τρίβεις με το χέρι να γίνει ψιχουλάκια, τα οποία τα πασπαλίζεις σε όλη την επιφάνεια της γέμισης χωρίς να τα πατήσεις, αυτό είναι και το μυστικό για να γίνει η επικάλυψη τραγανή. Ψήνεις ξανά στους 180 και πάλι, μέχρι να δεις (και να μυρίσεις!) ότι η μηλόπιτα είναι έτοιμη.
Καταβρόχθισέ την όσο είναι ακόμα ζεστή!
Γίνεται ε-ξ-α-ι-ρ-ε-τ-ι-κ-ή και κάνει τέλεια παρέα σε ένα φλιτζάνι αρωματικό τσάι.
