Ακόμα μια ταξιδιωτική ανάρτηση γεμάτη με θαλασσινές εικόνες αλλά και ορεινές, με γραφικά κτίρια και πλακόστρωτα δρομάκια αλλά και μουσεία-αξιοθέατα και φυσικά με παραξενοπιρουνίσια καλούδια που τσιμπιούνται! Όλα αυτά προέκυψαν ύστερα από πέντε ημέρες που το Παράξενο Πιρούνι πέρασε στη Σύρο, την Αρχόντισσα των Κυκλάδων όπως την ονομάζουν -και καθόλου άδικα!

Η Σύρος γεωγραφικά και μορφολογικά μοιάζει με το "τυπικό" Κυκλαδίτικο νησί, δηλαδή είναι αρκετά βραχώδης, έχει λίγο πράσινο, πολύ ήλιο και πολύ αέρα!


Ωστόσο η πόλη της, η Ερμούπολη, είναι αυτή που αξίζει τον χαρακτηρισμό "Αρχοντική", καθώς είναι πανέμορφη, γραφική και πεντακάθαρη. Όσο περισσότερο την περπατούσε και την εξερευνούσε το Παράξενο Πιρούνι, τόσο περισσότερο σκεφτόταν πως του θύμιζε μια ένωση Ναυπλίου, Κέρκυρας και Πλάκας (στην Αθήνα)!













Έχοντας ως βάση την πλατεία μπροστά από το εντυπωσιακότερο ίσως Δημαρχείο της χώρας, αφού μπεις μέσα στο Δημαρχείο για να τραβήξεις τις φωτογραφίες σου, θα συνεχίσεις προς τα πάνω, για να επισκεφθείς και το επίσης υπέροχο θέατρο Απόλλων. 











Συνεχίζοντας προς τα πάνω και περνώντας την πολύ όμορφη μπλε εκκλησία, θα συναντήσεις την περιοχή "στα Βαπόρια", όπου μπορείς να κάτσεις στο ομώνυμο καφέ και να κάνεις και την πρώτη βουτιά.

Εκτός από την Ερμούπολη στο λιμάνι της Σύρου, σε έναν λοφίσκο υπάρχει και η Άνω Σύρος,

η οποία με τα στενάκια και τα σκαλάκια της ήταν ακριβώς αυτή που θύμισε την Πλάκα στο Παράξενο Πιρούνι! 

Στην Άνω Σύρο εκτός από απέραντη θέα και γραφικά πλακόστρωτα δρομάκια, 









θα δεις και το Μουσείο Βαμβακάρη. Είναι λίγο δύσκολο να το βρεις (ακόμα και με GPS!) αλλά οι ευγενέστατοι ντόπιοι κάτοικοι του νησιού είναι πάντα κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να σε βοηθήσουν και να σε κατευθύνουν για το κάθε τι.









Πραγματικά, πουθενά αλλού το Παράξενο Πιρούνι δεν έχει συναντήσει πιο ευγενικούς ανθρώπους!

Στην Άνω Σύρο επίσης φρόντισε να ξεκλέψεις λίγο χρόνο για να κάνεις τη βόλτα μέχρι το εκκλησάκι του Άγιου Αθανάσιου, την πιο πράσινη περιοχή του νησιού η οποία μέχρι και το Πάσχα έχει κανονικότατα τρεχούμενο νερό, φοίνικες και άλλα δέντρα κι αν είσαι τυχερός και συναντήσεις τη συμπαθέστατη κυρία Πόπη που φροντίζει ολομόναχη κήπο, δέντρα και όλο το οικοδομικό συγκρότημα της εκκλησίας, θα έχεις εκτός από σούπερ ξενάγηση και παρέα, ελληνικό καφεδάκι και Συριανό λουκουμάκι κέρασμα!












Από άλλα μουσεία και αξιοθέατα, ενδιαφέρον έχει το Βιομηχανικό Μουσείο Σύρου λίγο πιο έξω από το κέντρο της, 









καθώς και το Ενυδρείο στην περιοχή Κίνι, όπου αφού απολαύσεις το μπάνιο σου στην (αρκετά κρύα, προσοχή!) παραλία με έμβλημα τη γοργόνα,



μπορείς να επισκεφτείς το ενυδρείο και να θαυμάσεις από κοντά Δράκαινες, σμέρνες, χάνους, γουρουνόψαρα και τα πιο εξωτικά ψάρια Μπακού!














Ξεκινώντας από το Κίνι λοιπόν, το Παράξενο Πιρούνι θα περάσει στο κεφάλαιο παραλίες της Σύρου. Το καλό με τη Σύρο είναι πως είναι γενικά ένα νησί αρκετά "τακτοποιημένο", χωρίς απότομες στροφές, χωρίς πολλές ανηφόρες και κατηφόρες, στην ουσία ακολουθώντας τον κεντρικό μεγάλο δρόμο από το λιμάνι μπορείς να κάνεις τον κύκλο του νησιού αρκετά εύκολα και οι πιο γνωστές παραλίες θα φανούν μπροστά σου!
Η οργανωμένη παραλία της Βάρης συνδυάζει άμμο, καθάρα γαλαζοπράσινα νερά και μια φλύαρη χήνα για μασκότ. 😊 Θα βρεις επίσης ταβέρνες και καφέ για απογευματινό κοκτέιλ πριν τη βραδινή βουτιά!




Ακριβώς δίπλα στη Βάρη υπάρχει και η παραλία Αχλάδι, πιο μικρή και κλειστή και για πιο ήρεμες καταστάσεις.
Ο Αζόλιμνος είναι αρκετά ανοιχτή και μεγάλη παραλία και γι' αυτό το λόγο την πιάνει αρκετά το κύμα! 




Οργανωμένη με ξαπλώστρες και ταβέρνες όπου "Η στρίγγλα που έφαγε αρνάκι" τράβηξε την προσοχή του Παράξενου Πιρουνιού -δυστυχώς δεν πρόλαβε να κάτσει.



Ο Γαλησσάς είναι μάλλον η πιο γνωστή και πολυφωτογραφημένη παραλία της Σύρου, είναι αρκετά αμμώδης, μεγάλη με διάφανα νερά όπου πάλι λόγω έλλειψης χρόνου, το Παράξενο Πιρούνι ίσα που πρόλαβε να βουτήξει, να βγάλει μια - δυο φωτογραφίες και μετά με το κουβαδάκι του να πάει σε άλλη παραλία.






Στο δρόμο προς Γαλησσά το Παράξενο Πιρούνι είδε τις Αγκαθωπές και τον Φοίνικα, στις Αγκαθωπές μάλιστα είχε διαβάσει πως περνούν και φώκιες -δυστυχώς και πάλι δεν είχε το χρόνο να το ανακαλύψει.



Το πολύ όμορφο και κοσμικό Κίνι, έχει από τη μια μεριά τον Λωτό με αλμυρίκια και αρκετή ησυχία,



και από την άλλη, την παραλία Δελφίνι η οποία σύμφωνα με τη γνώμη της φίλης και συνταξιδιώτισσας του Παράξενου Πιρουνιού, ήταν και η καλύτερη παραλία όλου του νησιού. 





Στο Δελφίνι το Παράξενο Πιρούνι με τη φίλη του έφαγαν στο μοναδικό beach bar που υπήρχε εκεί, τους Διόσκουρους το οποίο όπως αποκαλύφθηκε από τον σερβιτόρο, ήταν το αδελφάκι των γνωστών Διόσκουρων στο Θησείο! 



Τα καλαμαράκια του αν και κατεψυγμένα ήταν άκρως καλοτηγανισμένα και νόστιμα, οι κολοκυθοκεφτέδες του πολύ τίμιοι και η σαλάτα του φρεσκότατη. Για ένα τίμιο φαγητό ταβέρνας δίπλα σε όμορφη θάλασσα, το Παράξενο Πιρούνι το προτείνει αν βρεθείς στο νησί. Η διαδρομή είναι κάπως μακρινή αλλά το αξίζει.
Από το Δελφίνι κι ύστερα θέλεις γερά πόδια ή βάρκα για να συνεχίσεις την θαλασσινή περιήγηση! Το Παράξενο Πιρούνι ενημερώθηκε για την ύπαρξη σκάφους που σου έκανε μίνι κρουαζιέρα από το Κίνι στις βορειότερες πιο δυσπρόσιτες παραλίες του νησιού κι άρπαξε την ευκαιρία. Δεν το μετάνιωσε καθόλου καθώς είδε την Βαρβαρούσα, την παραλία Λία, τα Γράμματα και στο τέλος όπου ήταν η παραλία στου Αμερικάνου ή αλλιώς Γριά Σπηλιά είδε θαλασσοκόρακες και άγρια κατσίκια πάνω στους βράχους!









Στον Μέγα Γυαλό όπου ήταν και ο τόπος διαμονής του Παράξενου Πιρουνιού, η παραλία μπορεί να μην ήταν τόσο μεγάλη, ήταν όμως καθαρή, ήρεμη και πρόσφερε την ευκαιρία για πολλές βουτιές! Μάλιστα ένα πρωί όπου το Παράξενο Πιρούνι ξύπνησε στις 6 (πράγμα συνηθισμένο για το ίδιο που ξυπνάει με τις κότες εδώ και χρόνια), έκανε και το πρώτο του μπάνιο με την ανατολή του ηλίου!





Τρίτο μέρος, φυσικά φαγητό!! Στη Σύρο φυσικά θα βρεις λουκούμια και χαλβαδόπιτες παντού, το καλό όμως είναι πως μπορείς να τα βρεις σε ένα σωρό παραξενοπιρουνίσιες γεύσεις! Αν πας κάποιο πρωί για καφέ ή brunch στο Ελληνικόν καφενείο ακριβώς μπροστά από την πλατεία Δημαρχείου (το σάντουιτς ήταν ευκαιρία για να δοκιμάσει το Παράξενο Πιρούνι τη Συριανή λούζα),






πρέπει να περάσεις κι από το ζαχαροπλαστείο "Ζάχαρη κι αλάτι" για να προμηθευτείς λουκουμάκια σε σακουλάκι για το δρόμο που όμοιά τους δεν υπάρχουν!



Λουκούμια με μπισκότα Oreo, λουκούμια σοκολάτας, λουκούμια με γεύση μόκα, φυστίκι Αιγίνης, καρύδα, καρπούζι, κεράσι, μπανάνα, τσιχλόφουσκα, καραμέλα, μέχρι και λουκούμια με κάνναβη! 



Οι χαλβαδόπιτες του Λειβαδάρα υπάρχουν σε εξίσου πολλές γεύσεις, με φρούτα, φυστίκι Αιγίνης, σοκολάτα και είναι όλες μούρλια!



Συνεχίζοντας γλυκά, αν θες παγωτό δύο είναι τα καλύτερα μαγαζιά στην Ερμούπολη. Το Django Gelato

στο πιο νόστιμο στενάκι κοντά στην πλατεία (η οδός Εμμανουήλ Ροΐδη που είναι τίγκα στις ταβέρνες και τις καφετέριες)



με φρέσκα υλικά και αν είσαι τυχερός ανάλογα την περίσταση ιδιαίτερες γεύσεις (ο άνθρωπος του μαγαζιού αποκάλυψε στο Παράξενο Πιρούνι πως στο παρελθόν είχε φτιάξει και παγωτό μάραθο) και το Daidadi κοντά στα ΚΤΕΛ όπου το Παράξενο Πιρούνι πήρε παγωτό με γεύση μηλόπιτα και ένα τέλειο μαύρο σορμπέ καρύδας με σπόρους κακάο!


Στη Σύρο παίζει πολύ κι ο μάραθος εκτός από την κάπαρη και μπορείς να αγοράσεις πέστο μάραθου σε βαζάκι για το σπίτι. Το Παράξενο Πιρούνι επίσης εκτός από το κλασικό ντόπι τυρί Σαν Μιχάλη, δοκίμασε και ντόπια γραβιέρα με μάραθο, όπως και δύο Συριανά λευκά κρασιά, τη "Φάμπρικα" και το "Σαν τα Μάραθα".






Στο Κίνι, το Παράξενο Πιρούνι έφαγε στο παραθαλάσσιο εστιατόριο Αλλού Γυαλού. Η καβουροσαλάτα του ήταν καλή,



όπως και η πίτα ημέρας με χόρτα (αν και η γέμιση ήταν λίγη, αλλά το φύλλο όντως σπιτικό κι αρκετά καλό)



η σαλάτα αλμύρα με τζίντζερ δεν είχε τζίντζερ -μια απλή σαλάτα με βραστή αλμύρα και κίτρινη σως λόγω κουρκουρμά,



το καλαμάρι με κάπαρη και πιπεριές είχε μόνο τις πιπεριές και ήταν μισοψημένο



κι όσο για το αρνάκι με ρεβύθια που πήρε η φίλη του Παράξενου Πιρουνιού, επίσης είπε πως δεν έμεινε ευχαριστημένη.




Κρίμα γιατί οι κριτικές στο γνωστό ταξιδιωτικό site και το γκουρμέ προφίλ του μαγαζιού ξεγέλασαν το Παράξενο Πιρούνι το οποίο έμεινε με την εντύπωση πως η επίσκεψη και οι τιμές δεν άξιζαν.

Αφήνοντας τη θάλασσα και πηγαίνοντας στο "βουνό", ένα βραδάκι το Παράξενο Πιρούνι πήγε στην Απανωχωρίτισσα στην Άνω Σύρο όπου κάθεσαι για μεζέδες ή γλυκό, δεν έχει πλήρη, κύρια γεύματα. Έτσι μαζί με το ουζάκι του, το Παράξενο Πιρούνι δοκίμασε το πολύ ιδιαίτερο Συριανό λουκάνικο με μαραθόσπορο,


τίμια πατατοσαλάτα, ψητό ταλαγάνι με πολύ καλό γλυκό κουταλιού κάπαρη (!) και μαραθοκεφτέδες που ήταν η μόνη αστοχία καθώς δε διακρινόταν ιδιαίτερα ο μάραθος και είχαν αρκετή λαδίλα.


Ένα άλλο πρωί για να πάρει δυνάμεις για τη βουτιά του στη συνέχεια, το Παράξενο Πιρούνι στο Συριανών Καφεποτείο, 





επίσης στην Άνω Σύρο έφαγε ένα από τα καλύτερα brunch της ζωής του (παρόλο που το μαγαζί είναι κοκτειλάδικο κατά βάση) και έμεινε έκπληκτο με το μαύρο vegan κρουασάν με ενεργό άνθρακα το οποίο ήταν γεμιστό με φυτική κρέμα και νοστιμότατη σπιτική γκρανόλα.



Τσίμπησε επίσης και λίγο από τον καγιανά της φίλης του και έδωσε και γι' αυτό τα εύσημά του,



αλλά οι ευχάριστες εντυπώσεις συνεχίστηκαν όταν η ευγενέστατη και γλυκύτατη σερβιτόρα πρόθυμα απάντησε σε όλες τις απορίες του Παράξενου Πιρουνιού και της φίλης του (από το ποιο είναι το απέναντι νησί που βλέπουμε μέχρι και κάνοντας προτάσεις φαγητού, διαφημίζοντας χωρίς κανένα πνεύμα ανταγωνισμού τα διπλανά εστιατόρια!!!).

Το τελευταίο βράδυ το Παράξενο Πιρούνι είπε να το γιορτάσει τρώγοντας στο San Michali Food & Culture, το πιο γκουρμέ εστιατόριο του νησιού το οποίο βρίσκεται σε ένα υπέροχο σημείο, λίγο πιο έξω από το κέντρο της πόλης με θέα φυσικά στη θάλασσα.












Το Παράξενο Πιρούνι ξεκίνησε με ένα κοκτέιλ, το Thai Tommy's Margarita με σιρόπι τσίλι, τζίντζερ και καπνιστό αλάτι



και συνέχισε με την ανοιχτή κολοκυθόπιτα με τυρί 12μηνης παλαίωσης Σύρου η οποία είχε αρκετά ξερή ζύμη (πίτσας) και γενικά ήταν πιο απλή από αυτό που το Παράξενο Πιρούνι περίμενε. Για κυρίως διάλεξε Σκορπίνα ψητή στα κάρβουνα με σέσκουλα και σάτσα ponzu όπου η σκορπίνα δεν υπήρχε κι έτσι το Παράξενο Πιρούνι διάλεξε φαγκρί κι επίσης τα σέσκουλα ήταν βλήτα...






Η σάλτσα ponzu που κατά βάση περιείχε σάλτσα σόγιας και κάποια μπαχαρικά ήταν αρκετά εύγεστη ωστόσο και έσωζε το πιάτο το οποίο αν και καλά μαγειρεμένο, δεν ήταν αυτό που το Παράξενο Πιρούνι περίμενε και φυσικά το μέγεθός του δε χόρταινε.. Τιμές κάπως τσιμπημένες αλλά όχι και πάρα πολύ καθώς για τα παραπάνω το Παράξενο Πιρούνι δεν πλήρωσε πάνω από 50 ευρώ.
Στο τέλος το κέρασαν και σφηνάκι λιμοντσέλο. 

Σε μελλοντική επίσκεψη το Παράξενο Πιρούνι θα προτιμήσει να διαλέξει απλές ταβέρνες με τοπικά προϊόντα (η μαραθόπιτα που δεν δοκίμασε του έμεινε απωθημένο!) ακολουθώντας μάλλον περισσότερο το ένστικτό του και λιγότερο τις κριτικές στο διαδίκτυο.






Προς το παρόν, γλυκαίνει κάθε πίκρα και καημό τσιμπώντας Παστελαριές, λουκούμια και χαλβαδόπιτες που φυσικά, φρόντισε να φέρει μαζί του. 😊