Κάτι σαν πίτα με ζύμη από παντζάρι και επικάλυψη με γιαούρτι και cranberries
Ιανουαρίου 07, 2020
Ένα παράξενο πιρούνι μπορεί να έχει πολλά δόντια. Τόσα όσες και οι πτυχές της ανθρώπινης προσωπικότητας. Στην περίπτωση των ανθρώπων βέβαια, οι πτυχές του εαυτού δεν είναι πάντα ορατές, αναγνωρίσιμες. Όπως λέει και ένα απόσπασμα από ένα εξαιρετικό βιβλίο: "We are blind to the worlds within us, waiting to be born."
Αν οι πτυχές του εαυτού ήταν... λαχανικά, μια ξεκάθαρη, χαρούμενη κατακόκκινη ντομάτα, ίσως κάτω από ορισμένες συνθήκες να μπορεί να μετατραπεί σε ένα πιο σκοτεινό σκούρο, μωβ παντζάρι που κλείνει μέσα του σπόρους θλίψης και καταστροφής. Όπως σε αυτό το τραγούδι όπου: "Rage soothes the pain, pain soothes the rage."
Και κάπως έτσι, η πτυχή εκείνη που ωθεί στο "Ένιωσα την ανάγκη να καταστρέψω κάτι όμορφο" (από αυτή τη φοβερή ταινία), μένει -καλώς ή κακώς- ίσως για πολύ καιρό, καλά κρυμμένη.
Σε αυτή την παράξενη κάτι-σαν-πίτα, το παντζάρι είναι ίσως μισοκρυμμένο, κατορθώνει όμως να συνυπάρξει αρμονικά με τα υπόλοιπα στοιχεία. Το Παράξενο Πιρούνι την έφτιαξε ως συνήθως αυθόρμητα αφήνοντας τα πάντα στη φαντασία και στο ένστικτό του, το οποίο δεν το έχει απογοητεύσει ποτέ μέχρι τώρα.
Ξεκίνησε βάζοντας δύο πατάτες μετρίου μεγέθους και τρία μάλλον μεγαλούτσικα παντζάρια (μόνο τα κεφάλια) να βράσουν (καθαρισμένα και κομμένα σε κομμάτια), τα πολτοποίησε στο multi και τα ανακάτεψε με αλάτι, πιπέρι (μαύρο και κόκκινο, γλυκό πιπέρι), μοσχοκάρυδο, δύο κουταλιές σούπας αλεύρι και ένα αβγό. Λάδωσε και αλεύρωσε ένα στρογγυλό μεγάλο ταψί για πίτες και άπλωσε σε μια λεπτή στρώση (δεν ξεπερνούσε το μισό εκατοστό σε πάχος) τον παντζαροχυλό του. Έψησε στον προθερμασμένο, αερόθερμο φούρνο του στους 180 βαθμούς για μισή ώρα περίπου, μέχρι να δει τον χυλό να μαζεύει, να ξεκολλάει από τα τοιχώματα του ταψιού και να μετατρέπεται σε κάτι σαν λεπτό -όχι και τόσο φουσκωμένο- κέικ (έκανε και το κλασικό τεστ με την οδοντογλυφίδα όπου τη βυθίζεις σε αυτό που ψήνεις και πρέπει να βγαίνει καθαρή).
Όμως κάτι έλειπε στο Παράξενο Πιρούνι... Τι να λέει μια σκέτη, λεπτή παντζαροπιτούλα όσο κόκκινη, νόστιμη και εμφανίσιμη κι αν είναι χωρίς κάτι να τη "ντύνει", να τη συμπληρώνει? Ανοίγοντας ψυγείο και ντουλάπια, η ιδέα του ήρθε εύκολα: Βρήκε ένα κεσεδάκι στραγγιστού γιαουρτιού 2% στο ψυγείο, ωραιότατα καρύδια στο κάτω ντουλάπι και ένα σακουλάκι με βιολογικά, αποξηραμένα cranberries στο πάνω ντουλάπι!
Τι έλειπε από την ψητή παντζαρο-κρεπο-πίτα του? Όχι σος αλλά επικάλυψη ψητού γιαουρτιού, λίγο γλυκού, λίγο αλμυρού και λίγο καυτεροπικάντικου! Τέλεια!
Τι έκανε λοιπόν το Παράξενο Πιρούνι: Άδειασε το κεσεδάκι γιαουρτιού σε ένα μπολ και το ανακάτεψε με αλάτι, γλυκό κόκκινο πιπέρι, ελάχιστο μοσχοκάρυδο, μια κοφτή κουταλιά σούπας αλεύρι για όλες τις χρήσεις, μια χούφτα περίπου αποξηραμένα cranberries, 1/3 κούπας καρύδια τριμμένα (όχι πολύ ψιλά) και ένα φρέσκο κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο. Άπλωσε αυτή την επικάλυψη γιαουρτιού πάνω από το παντζαροκέικ - ψητή παντζαροκρέπα και έψησε ξανά για 10 περίπου λεπτά μέχρι να δει πως η γιαουρτοεπικάλυψη είχε στεγνώσει και είχε γίνει σαν λευκό τυρί.
Όταν κρύωσε, ξεκόλλησε την πίτα από το ταψί με προσοχή και την έκοψε σε τριγωνικά κομμάτια (όπως την πίτσα). Ταίριαξε πολύ ωραία με κόκκινο σχετικά ημίγλυκο κρασί, αλλά και με κόκκινη μπύρα.
Το Παράξενο Πιρούνι αφού έφτασε ως εδώ θα στο ομολογήσει: Μια αποτυχημένη συνταγή για κρέπα παντζαριού το οδήγησε στη δημιουργία αυτής της παράξενης πίτας ή έστω κρέπας φούρνου. Συμβαίνει πολλές φορές άλλα να σχεδιάζεις, άλλα να γίνονται, διάφορα που ποτέ δεν περίμενες. Η ίδια σου η ζωή είναι σαν συνταγή μαγειρικής όπου δεν είσαι ποτέ σίγουρος για το πως θα καταλήξει. Περνάει από διάφορα στάδια, μπορεί να περάσει και από τη φάση που θα αναρωτηθείς "Εγώ το έκανα αυτό?"
Κι όμως. Τη μεγαλύτερη έκπληξη, ίσως μια μέρα στην κάνει ο εαυτός σου.
2 σχόλια
Δεν μπορω να πω πως με ενθουσιασες με αυτο το πειραμα που εκανες παρ ολο που τα υλικα ειναι γνωστα και αγαπημενα.Εσυ ξερεις το αποτελεσμα.Και για την Κερκυρα να μιλας.η μσλλον.να γραφεις.Και αν εχεις ορεξη σιγα σιγα ανεφερε συνταγες απο εκει.3 φορες που την επισκεφτηκα εχω τις καλυτερες αναμνησεις.φιλακια και Καλη χρονια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς την Λίτσα! Σ' ευχαριστώ ακόμα κι αν δε σε έπεισε η συνταγή. Ναι, έχω και μερικές κανονικές συνταγές από το νησί, θα γράψω και για άλλες. Φιλάκια, να είσαι καλά!
Διαγραφή