Σέλινο γλυκό κουταλιού
Δεκεμβρίου 11, 2019
Το Παράξενο Πιρούνι για λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την παραξενιά τραβά. Σε τούτο το ταπεινό blog τα λαχανικά έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον στη ζαχαροπλαστική. Κι επειδή η κατηγορία "Παγωτά και Σορμπέ" έχει φουλάρει (σιγά μην έχει φουλάρει, το Παράξενο Πιρούνι σου 'χει κι άλλα, απλώς δε θέλει να τα βάλει όλα μαζί 😏), ας γεμίσει λίγο και η κατηγορία "Γλυκά κουταλιού και Μαρμελάδες".
Γλυκό κουταλιού στο blog του Παράξενου Πιρουνιού δε σημαίνει βύσσινο και νεραντζάκι φυσικά... Σου θυμίζει κάτι το αγγούρι γλυκό κουταλιού? Αν βέβαια το αγγούρι μέσα στο χειμώνα δε σου κολλάει (ούτε και στο Παράξενο Πιρούνι, το οποίο είναι μεν παράξενο αλλά είναι και εποχιακό), τότε τι θα έλεγες για ένα εξίσου αγαπητό, πράσινο λαχανικό που έχει ταυτιστεί με τον χειμώνα μιας και αποτελεί το κατεξοχήν συστατικό της ζεστής σούπας ή αρκετών λεμονάτων μαγειρευτών?
Ναι, είναι γλυκό κουταλιού σέλινο το οποίο είναι φυσικά όπως συνηθίζεται εδώ και παράξενο και πανεύκολο! Συνταγή όπως καταλαβαίνεις δεν υπάρχει αφού το Παράξενο Πιρούνι όταν μαγειρεύει σε παράξενο mood το κάνει όλο με τη μία, χωρίς να πολυσκέφτεται. Μόνο νιώθει 😊❤
Από τα όσα θυμάται όμως, η ιδέα προέκυψε από τα σχετικά χοντρά κοτσάνια ενός μάτσου σέλινου που το Παράξενο Πιρούνι φυσικά δε θα πέταγε αφού σε 'κείνη τη φάση ήθελε να χρησιμοποιήσει μόνο τα φύλλα. Καλύτερο κι από το "κλασικό" σέλινο για το γλυκό θα ήταν το σέλερυ με τα ακόμα πιο χοντρά κοτσάνια. Τα οποία κοτσάνια και κοτσανάκια τα πλένεις καλά, τα κόβεις σε ψιλές ροδέλες και τις βράζεις μέσα σε μίγμα από ίση ποσότητα νερού και ζάχαρης (π.χ. ένα ποτήρι νερό, ένα ποτήρι ζάχαρη) και λίγο χυμό λεμονιού. Όταν το σέλινο μαλακώσει και το σιρόπι δέσει (υπολογίζεις να μην είναι πολύ, ίσα - ίσα να καλύπτει την ποσότητα των κομματιών σέλινου), κατεβάζεις την κατσαρόλα από τη φωτιά και τοποθετείς σε ένα βάζο το γλυκό όταν κρυώσει τελείως.
Διατηρείται στο ψυγείο για αρκετό καιρό και τρώγεται πολύ ευχάριστα με λευκά τυριά όπως το ανθότυρο στη φωτογραφία. Φυσικά το Παράξενο Πιρούνι δεν αρκέστηκε στο να το τρώει σκέτο ή με το τυρί του, στο επόμενο post θα δείξει ακόμα πιο παράξενη συνταγή που του πέτυχε φοβερά και το ενθουσίασε!
Ναι, είναι γλυκό κουταλιού σέλινο το οποίο είναι φυσικά όπως συνηθίζεται εδώ και παράξενο και πανεύκολο! Συνταγή όπως καταλαβαίνεις δεν υπάρχει αφού το Παράξενο Πιρούνι όταν μαγειρεύει σε παράξενο mood το κάνει όλο με τη μία, χωρίς να πολυσκέφτεται. Μόνο νιώθει 😊❤
Από τα όσα θυμάται όμως, η ιδέα προέκυψε από τα σχετικά χοντρά κοτσάνια ενός μάτσου σέλινου που το Παράξενο Πιρούνι φυσικά δε θα πέταγε αφού σε 'κείνη τη φάση ήθελε να χρησιμοποιήσει μόνο τα φύλλα. Καλύτερο κι από το "κλασικό" σέλινο για το γλυκό θα ήταν το σέλερυ με τα ακόμα πιο χοντρά κοτσάνια. Τα οποία κοτσάνια και κοτσανάκια τα πλένεις καλά, τα κόβεις σε ψιλές ροδέλες και τις βράζεις μέσα σε μίγμα από ίση ποσότητα νερού και ζάχαρης (π.χ. ένα ποτήρι νερό, ένα ποτήρι ζάχαρη) και λίγο χυμό λεμονιού. Όταν το σέλινο μαλακώσει και το σιρόπι δέσει (υπολογίζεις να μην είναι πολύ, ίσα - ίσα να καλύπτει την ποσότητα των κομματιών σέλινου), κατεβάζεις την κατσαρόλα από τη φωτιά και τοποθετείς σε ένα βάζο το γλυκό όταν κρυώσει τελείως.
Διατηρείται στο ψυγείο για αρκετό καιρό και τρώγεται πολύ ευχάριστα με λευκά τυριά όπως το ανθότυρο στη φωτογραφία. Φυσικά το Παράξενο Πιρούνι δεν αρκέστηκε στο να το τρώει σκέτο ή με το τυρί του, στο επόμενο post θα δείξει ακόμα πιο παράξενη συνταγή που του πέτυχε φοβερά και το ενθουσίασε!
4 σχόλια
Σελινο γλυκο?μπα.δεν.αλλο.αλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια, έχει κι άλλο πιο μετά. Την καλημέρα μου Λίτσα!
ΔιαγραφήΈχεις ξεπεράσει κάθε προσδοκία! Αλλά ναι, το σέλινο θα πηγαίνει πολύ ωραία σε λευκά και υπόλευκα τυριά. Τα φιλιά μου Παράξενο πιρούνι μου :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ Πηνελόπη μου! Την καλημέρα μου και καλή βδομάδα εύχομαι!
Διαγραφή