Το παραπάνω είναι το πιο αγαπημένο απόσπασμα από το πασίγνωστο βιβλίο που ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να συγκινεί το Παράξενο Πιρούνι όποτε κι αν το διαβάζει. Κέρδισε το χρώμα του σταριού, ακόμα κι αν χρειαστεί να κλάψεις. Γιατί μάλλον θα χρειαστεί. Ακόμα και μια θολή εικόνα, μια ξεθωριασμένη ανάμνηση μπορεί να είναι σανίδα σωτηρίας μέσα σε έναν όλο και πιο ακατανόητο, παράλογο κόσμο.

Υλικά για 16 μικρά μάφινς:

- ένα μπουκάλι (330 ml) μπύρα Septem Sunday's Honey Golden Ale

- 1 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις

- 1 κούπα αλεύρι καλαμποκιού

- 4 κουταλάκια γλυκού baking powder

- μισό κουταλάκι γλυκού σόδα

- ένα κουταλάκι γλυκού κοφτό, αλάτι

- 2 κουταλιές σούπας ζάχαρη

- ένα (όχι καλά γεμάτο) κουταλάκι γλυκού κάρυ

- μισό κουταλάκι γλυκού κουρκουμά

- ένα κουταλάκι γλυκού μαραθόσπορο ελαφρά κοπανισμένο στο γουδί

- μισή κούπα καλαμπόκι (κονσέρβας, ή κατεψυγμένο καλά ξεπαγωμένο)

- μια χούφτα ελιές καλαμών (τους βγάζουμε το κουκούτσι)

Αρχικά η μπύρα καλό είναι να χρησιμοποιηθεί σε θερμοκρασία δωματίου, οπότε τη βγάζεις από το ψυγείο κανένα δίωρο πριν αρχίσεις να φτιάχνεις τα μπυρο-ψωμάκια.

Σε μπολ ανακατεύεις καλά τα 2 αλεύρια, το baking powder, τη σόδα, το αλάτι, τη ζάχαρη και τα μπαχαρικά. Ρίχνεις τόση μπύρα όση χρειαστεί έτσι ώστε να σχηματιστεί ένας χυλός που να μοιάζει σαν αυτόν του κέικ. Τελευταία, προσθέτεις το καλαμπόκι και τις ελιές και ανακατεύεις ελαφρά να ενσωματωθούν στο μίγμα.

Γεμίζεις με τον χυλό τα φορμάκια (μέχρι τη μέση περίπου) και ψήνεις σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα στους 180 βαθμούς. Σε ένα τέταρτο με είκοσι λεπτά περίπου (ανάλογα και με τον φούρνο) θα έχουν ψηθεί.

Κλείνοντας, το Παράξενο Πιρούνι θεωρεί τον εαυτό του πολύ τυχερό. Επειδή είναι πιρούνι. Επειδή γλίτωσε από το να είναι άνθρωπος. Δε θα καταλάβει ποτέ του τους ανθρώπους. Ούτε φυσικά οι ίδιοι καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον. Εδώ χρησιμοποιούν λέξεις για να συνεννοηθούν τις οποίες δε γνωρίζουν. Όπως η τόσο διαδεδομένη ανάμεσα στο είδος τους λέξη, αγάπη. Κανείς τους δεν ξέρει τι είναι, ούτε πως χρησιμοποιείται. Ίσως τελικά δεν είναι και τόσο χρήσιμη.

Κάτι αρκετά χρήσιμο θα ήταν ο σεβασμός. Αλλά κι αυτός μπερδεύεται με την εκτίμηση. Η εκτίμηση κερδίζεται. Ο σεβασμός όχι. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητος και δεδομένος. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος και όχι βάρβαρος. Σέβομαι δε σημαίνει θαυμάζω. Σημαίνει δε σε ενοχλώ. Σημαίνει σου αφήνω χώρο. Και ναι, δε χρειάζεται να μου αρέσεις για να συμβεί αυτό. Το Παράξενο Πιρούνι εκτιμά κάποια ανθρώπινα έργα. Όχι τους ανθρώπους που τα έφτιαξαν. Μπορεί όμως να τους σέβεται.