Βόλτες σε Σπέτσες κι Αίγινα ή αλλιώς, τα μικρά ταξίδια ενός Παράξενου Πιρουνιού
Αυγούστου 23, 2019
Τελικά, το Παράξενο Πιρούνι ήταν να μην κάνει την αρχή με τις εκδρομές και τα ταξίδια. Έστω και σε κοντινούς προορισμούς στην Αθήνα, τον τελευταίο καιρό απλά δε μπορεί να βάλει το σάκο του στη ντουλάπα! Μετά την Ύδρα, επόμενο ήταν να έχουν σειρά οι Σπέτσες. Το Παράξενο Πιρούνι είχε ακούσει καλά λόγια και το γεγονός πως όπως και στην Ύδρα έτσι κι εκεί τα αυτοκίνητα δεν επιτρέπονται, το έκαναν να φαντάζεται ένα ήσυχο, περιποιημένο και καθαρό μέρος, ιδανικό για μπάνιο, χαλάρωση και φυσικά... άφθονο περπάτημα!
Το Παράξενο Πιρούνι είχε κάνει βέβαια από πριν τα κουμάντα του μιας και ο χρόνος που θα είχε στη διάθεσή του για να δει τις Σπέτσες θα ήταν μόλις 5 ώρες. Είχε σκοπό να περπατήσει όσο μπορούσε στη χώρα και να βγάλει τις φωτογραφίες του, να δει το μουσείο των Σπετσών και το σπίτι της Μπουμπουλίνας, να κάνει το μπάνιο του, να αγοράσει τα καλύτερα Σπετσιώτικα αμυγδαλωτά και φυσικά να φάει σε ένα εστιατόριο σχετικά ψηλά στη λίστα των προτεινόμενων του νησιού.
Ξεκινώντας από αριστερά κατεβαίνοντας από το πλοίο και πατώντας στο λιμάνι, το Παράξενο Πιρούνι περπάτησε τη διαδρομή νέο προς παλιό λιμάνι, μια διαδρομή όπου όλοι πρότειναν πως αξίζει να την περπατήσει κανείς -και δεν είχαν άδικο! Ίσιο πλακόστρωτο δρομάκι, γραφικά αρχοντικά σπίτια και εκκλησάκια, άμαξες να περνάνε κάθε τόσο, πάαααρα πολλά γιωτ και πάσης φύσεως καραβάκια, όπως και πάααρα πολλά ποδήλατα -δυστυχώς και μηχανάκια/γουρούνες μιας και τα αυτοκίνητα απαγορεύονται μεν, τα μηχανάκια όμως όχι.
Η αλήθεια είναι πως το Παράξενο Πιρούνι περίμενε Αύγουστο μήνα να δει περισσότερο κόσμο -εννοείται πως ο λιγότερος κόσμος δεν το χάλασε καθόλου!- μάλλον οι περισσότεροι κοιμούνται σαν φυσιολογικοί άνθρωποι μέχρι αργά στις διακοπές τους και δεν παίρνουν τους δρόμους πρωί - πρωί σαν κάτι παράξενα πλάσματα και πιρούνια 😜
Γυρνώντας το Παράξενο Πιρούνι επισκέφθηκε το Μουσείο των Σπετσών το οποίο στεγάζεται στο αρχοντικό του Χατζηγιάννη Μέξη (από τους πρώτους άρχοντες των Σπετσών στον αγώνα για την Εθνική Ανεξαρτησία) όπου τόσο σαν κτίριο όσο και σαν λαογραφική συλλογή παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον.
Φυσικά, δε γινόταν να μην επισκεφθεί και το σπίτι της Μπουμπουλίνας όπου μαζί με την επίσκεψη προσφέρεται επιπλέον και ξενάγηση ανά γκρουπάκια επισκεπτών.
Η ώρα είχε περάσει με τις φωτογραφίες και τα μουσεία όμως και το Παράξενο Πιρούνι έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα σε φαγητό ή μπάνιο, καθώς δεν θα προλάβαινε με τίποτα να τα κάνει και τα δύο. Έτσι, βλέποντας πως οι κοντινές στο λιμάνι των Σπετσών τουλάχιστον παραλίες δεν ήταν και κάτι το ιδιαίτερο,
(ίσως σε μελλοντική επίσκεψη να αναλωθεί αποκλειστικά σε περπάτημα - εξερεύνηση "αγριότερων" σημείων-τοπίων μιας και αυτή η σπηλιά του Μπεκίρη του έμεινε απωθημένο :), αποφάσισε να ξεκουραστεί και να φάει με την ησυχία του στο "Νερό της Αγάπης", βλέποντας μέχρι να φτάσει και την πλευρά από λιμάνι προς τα δεξιά.
Η κυρία στο μαγαζί των περίφημων Σπετσιώτικων αμυγδαλωτών, λίγο πιο κάτω από το σπίτι της Μπουμπουλίνας του είπε πως θα χρειαστεί κανένα τέταρτο περπάτημα, δεν ήξερε όμως το Παράξενο Πιρούνι αφού στο ίδιο πήρε μόλις 5 λεπτά!
Πολύ εντυπωσιακό σαν κτίριο -μάλλον το εντυπωσιακότερο όλων- είναι το ξενοδοχείο Ποσειδώνιο, πάνω ακριβώς στην πλατεία όπου βρίσκεται και το ολόσωμο άγαλμα της Μπουμπουλίνας. Υπάρχει εκεί από το 1914 και φυσικά δεν είναι καθόλου παράξενο να αποτελεί ένα βασικό αξιοθέατο του νησιού!
Το εστιατόριο όπου έφαγε το Παράξενο Πιρούνι βρισκόταν σε ωραία τοποθεσία με θέα στη θάλασσα και την ώρα της επίσκεψης -νωρίς το μεσημέρι- είχε αρκετή ησυχία. Το Παράξενο Πιρούνι πήρε "σαλάμι" χταποδιού, νόστιμο μεν, ακριβό γι' αυτό που ήταν δε, αφού στην ουσία ήταν απλό κρασάτο χταπόδι σε λεπτές φέτες που θύμιζαν σαλάμι μόνο οπτικά και μορφολογικά.
Επίσης πήρε και γαρίδες με σάλτσα ούζου όπου το ούζο δε διακρινόταν (γι' αυτό και το ουζάκι παραπάνω που πήρε ξεχωριστά για να παρηγορηθεί :) και η σάλτσα ήταν με κρέμα γάλακτος και φινόκιο -νόστιμη και πάλι, αλλά αταίριαστη με τις γαρίδες σαν υλικό (κατά την ταπεινή γνώμη του Παράξενου Πιρουνιού πάντα).
Βλέποντας αυτό το μοναχικό, παρατημένο αρκούδι έξω από το μαγαζί, το Παράξενο Πιρούνι ένιωσε αρκετά έντονα την ανάγκη να γίνει μάνα, το βάρος και ο όγκος όμως του νέου του παιδιού, το απέτρεψε τελικά από την υιοθεσία. 😊
Μια ωρίτσα περίπου και κάτι ακόμα είχε μείνει για την αναχώρηση του Παράξενου Πιρουνιού, οπότε έκανε μια βολτίτσα στα δρομάκια με τα τουριστικά και τσίμπησε κι ένα παγωτάκι όπου η μία μπάλα είχε γεύση αμυγδαλωτό -και ήταν τέλειο!
Νωρίς το βραδάκι είχε επιστρέψει στη βάση του στην Αθήνα και περνώντας τις φωτογραφίες που έβγαλε στον Η/Υ, τσιμπούσε αμυγδαλωτά σκεπτόμενο ήδη την επόμενη Κυριακάτικη εξόρμησή του!
Και όπως ήταν αναμενόμενο, η επόμενη εξόρμηση πραγματοποιήθηκε πολύ - πολύ σύντομα και δεν κράτησε ούτε καν μια ολόκληρη μέρα αφού η Αίγινα εκτός από νησί για διακοπές, μπάνιο και βόλτες είναι τόσο μα τόσο κοντινή στην Αθήνα που μπορείς ακόμα και για καφέ που λέει ο λόγος να πας και να γυρίσεις μεσημέρι σπίτι σου!
Το Παράξενο Πιρούνι που όπως έχεις καταλάβει μέχρι τώρα -αν το προσέχεις- είναι επίσης λάτρης των μουσείων και των αρχαίων, πηγαίνοντας για περπάτημα και μπάνιο πέρασε και από το αρχαιολογικό μουσείο Αίγινας και το ναό του Απόλλωνα.
Αρκετά όμορφη ήταν και η παραλιακή διαδρομή προς την κοντινή παραλία του νησιού, στην περιοχή Κολώνα. Η παραλία ήταν βραχώδης αλλά τα νερά καθαρά και το Παράξενο Πιρούνι στο λίγο χρόνο που είχε, πρόλαβε να ρίξει και τη βουτιά του!
Ε βέβαια μετά περπάτησε στο κέντρο γύρω από το λιμάνι και όπως ήταν φυσικό, σπατάλησε την περισσότερη ώρα του στα μαγαζάκια με τα διάφορα τοπικά καλούδια κατά μήκος του λιμανιού, έπιασε την κουβέντα με τους πωλητές και γενικότερα, φυστικώθηκε για τα καλά -κυριολεκτικά! 😝
Παράξενα ή όχι, τα ταξίδια τελικά είναι από τα καλύτερα δώρα που μπορεί να κάνει κάποιος στον εαυτό του. Το Παράξενο Πιρούνι για πολύ καιρό δεν τολμούσε να κάνει την αρχή. Περίμενε την κατάλληλη παρέα, περίμενε κι αυτό δεν ξέρει τι μέχρι που κατάλαβε πως ο χρόνος περνάει και έρχεται μια στιγμή όπου συνειδητοποιείς πως πέρασες σχεδόν όλη τη ζωή σου ακολουθώντας σαν κουρδισμένο ρομπότ την ίδια, καθημερινή ρουτίνα.
Γι' αυτό η συμβουλή που δίνει στον αναγνώστη (αν υπάρχει!) και κυρίως στον εαυτό του είναι: Βγες από τη ζώνη ασφαλείας σου, τόλμησε, δοκίμασε. Μην καθυστερείς περιμένοντας κάποιον να σε σπρώξει, γιατί αυτό μπορεί να μη συμβεί και ποτέ.
Με άλλα λόγια ζήσε, έστω και παράξενα!
Φυσικά, δε γινόταν να μην επισκεφθεί και το σπίτι της Μπουμπουλίνας όπου μαζί με την επίσκεψη προσφέρεται επιπλέον και ξενάγηση ανά γκρουπάκια επισκεπτών.
Η ώρα είχε περάσει με τις φωτογραφίες και τα μουσεία όμως και το Παράξενο Πιρούνι έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα σε φαγητό ή μπάνιο, καθώς δεν θα προλάβαινε με τίποτα να τα κάνει και τα δύο. Έτσι, βλέποντας πως οι κοντινές στο λιμάνι των Σπετσών τουλάχιστον παραλίες δεν ήταν και κάτι το ιδιαίτερο,
(ίσως σε μελλοντική επίσκεψη να αναλωθεί αποκλειστικά σε περπάτημα - εξερεύνηση "αγριότερων" σημείων-τοπίων μιας και αυτή η σπηλιά του Μπεκίρη του έμεινε απωθημένο :), αποφάσισε να ξεκουραστεί και να φάει με την ησυχία του στο "Νερό της Αγάπης", βλέποντας μέχρι να φτάσει και την πλευρά από λιμάνι προς τα δεξιά.
Η κυρία στο μαγαζί των περίφημων Σπετσιώτικων αμυγδαλωτών, λίγο πιο κάτω από το σπίτι της Μπουμπουλίνας του είπε πως θα χρειαστεί κανένα τέταρτο περπάτημα, δεν ήξερε όμως το Παράξενο Πιρούνι αφού στο ίδιο πήρε μόλις 5 λεπτά!
Πολύ εντυπωσιακό σαν κτίριο -μάλλον το εντυπωσιακότερο όλων- είναι το ξενοδοχείο Ποσειδώνιο, πάνω ακριβώς στην πλατεία όπου βρίσκεται και το ολόσωμο άγαλμα της Μπουμπουλίνας. Υπάρχει εκεί από το 1914 και φυσικά δεν είναι καθόλου παράξενο να αποτελεί ένα βασικό αξιοθέατο του νησιού!
Το εστιατόριο όπου έφαγε το Παράξενο Πιρούνι βρισκόταν σε ωραία τοποθεσία με θέα στη θάλασσα και την ώρα της επίσκεψης -νωρίς το μεσημέρι- είχε αρκετή ησυχία. Το Παράξενο Πιρούνι πήρε "σαλάμι" χταποδιού, νόστιμο μεν, ακριβό γι' αυτό που ήταν δε, αφού στην ουσία ήταν απλό κρασάτο χταπόδι σε λεπτές φέτες που θύμιζαν σαλάμι μόνο οπτικά και μορφολογικά.
Επίσης πήρε και γαρίδες με σάλτσα ούζου όπου το ούζο δε διακρινόταν (γι' αυτό και το ουζάκι παραπάνω που πήρε ξεχωριστά για να παρηγορηθεί :) και η σάλτσα ήταν με κρέμα γάλακτος και φινόκιο -νόστιμη και πάλι, αλλά αταίριαστη με τις γαρίδες σαν υλικό (κατά την ταπεινή γνώμη του Παράξενου Πιρουνιού πάντα).
Βλέποντας αυτό το μοναχικό, παρατημένο αρκούδι έξω από το μαγαζί, το Παράξενο Πιρούνι ένιωσε αρκετά έντονα την ανάγκη να γίνει μάνα, το βάρος και ο όγκος όμως του νέου του παιδιού, το απέτρεψε τελικά από την υιοθεσία. 😊
Μια ωρίτσα περίπου και κάτι ακόμα είχε μείνει για την αναχώρηση του Παράξενου Πιρουνιού, οπότε έκανε μια βολτίτσα στα δρομάκια με τα τουριστικά και τσίμπησε κι ένα παγωτάκι όπου η μία μπάλα είχε γεύση αμυγδαλωτό -και ήταν τέλειο!
Νωρίς το βραδάκι είχε επιστρέψει στη βάση του στην Αθήνα και περνώντας τις φωτογραφίες που έβγαλε στον Η/Υ, τσιμπούσε αμυγδαλωτά σκεπτόμενο ήδη την επόμενη Κυριακάτικη εξόρμησή του!
Και όπως ήταν αναμενόμενο, η επόμενη εξόρμηση πραγματοποιήθηκε πολύ - πολύ σύντομα και δεν κράτησε ούτε καν μια ολόκληρη μέρα αφού η Αίγινα εκτός από νησί για διακοπές, μπάνιο και βόλτες είναι τόσο μα τόσο κοντινή στην Αθήνα που μπορείς ακόμα και για καφέ που λέει ο λόγος να πας και να γυρίσεις μεσημέρι σπίτι σου!
Το Παράξενο Πιρούνι που όπως έχεις καταλάβει μέχρι τώρα -αν το προσέχεις- είναι επίσης λάτρης των μουσείων και των αρχαίων, πηγαίνοντας για περπάτημα και μπάνιο πέρασε και από το αρχαιολογικό μουσείο Αίγινας και το ναό του Απόλλωνα.
Αρκετά όμορφη ήταν και η παραλιακή διαδρομή προς την κοντινή παραλία του νησιού, στην περιοχή Κολώνα. Η παραλία ήταν βραχώδης αλλά τα νερά καθαρά και το Παράξενο Πιρούνι στο λίγο χρόνο που είχε, πρόλαβε να ρίξει και τη βουτιά του!
Ε βέβαια μετά περπάτησε στο κέντρο γύρω από το λιμάνι και όπως ήταν φυσικό, σπατάλησε την περισσότερη ώρα του στα μαγαζάκια με τα διάφορα τοπικά καλούδια κατά μήκος του λιμανιού, έπιασε την κουβέντα με τους πωλητές και γενικότερα, φυστικώθηκε για τα καλά -κυριολεκτικά! 😝
Παράξενα ή όχι, τα ταξίδια τελικά είναι από τα καλύτερα δώρα που μπορεί να κάνει κάποιος στον εαυτό του. Το Παράξενο Πιρούνι για πολύ καιρό δεν τολμούσε να κάνει την αρχή. Περίμενε την κατάλληλη παρέα, περίμενε κι αυτό δεν ξέρει τι μέχρι που κατάλαβε πως ο χρόνος περνάει και έρχεται μια στιγμή όπου συνειδητοποιείς πως πέρασες σχεδόν όλη τη ζωή σου ακολουθώντας σαν κουρδισμένο ρομπότ την ίδια, καθημερινή ρουτίνα.
Γι' αυτό η συμβουλή που δίνει στον αναγνώστη (αν υπάρχει!) και κυρίως στον εαυτό του είναι: Βγες από τη ζώνη ασφαλείας σου, τόλμησε, δοκίμασε. Μην καθυστερείς περιμένοντας κάποιον να σε σπρώξει, γιατί αυτό μπορεί να μη συμβεί και ποτέ.
Με άλλα λόγια ζήσε, έστω και παράξενα!
3 σχόλια
Καλημερα.και ναι υπαρχουν αναγνωστες που μπορει να μη συμφωνουν με αυτα που μαγειρευεις μαλλον με τα υλικα αλλα τι σημασια εχει αφου εσυ τα απολαμβανεις και αυτοι απολαμαμβανουν τα γραφομενα σου.να οπως τωρα με την προτροπη που μας κανεις και σκεφτομαι ποσο δικιο εχεις.ευχομαι να περνας καλα.φιλια πολλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς μη συμφωνούν οι αναγνώστες με αυτά που μαγειρεύω, δε με πειράζει. Ας γράψει όμως κάποιος κάτι, ακόμα κι αν είναι για να με βρίσει! Πολλή μοναξιά εδώ μέσα! Όπως καταλαβαίνεις αγαπητή Λίτσα, χάρηκα πολύ με το σχόλιό σου, να σαι καλά!! Φιλιά πολλά, ακόμα περισσότερα κι από μένα! Να περνάς κι εσύ καλά, να τρως, να πίνεις (βασικό :) να ταξιδεύεις και να είσαι ο εαυτός σου!
ΔιαγραφήΕλπίζω να μου 'ρχεσαι τώρα που έκανες την αρχή :)
Υπομονη.θα αρχισουμε σιγα σιγα να μαζευομαστε.και εσυ να περνας καλα.
ΑπάντησηΔιαγραφή