"Πάμε κι όπου μας βγάλει..." μια φράση που συνδέεται με γεγονότα όχι πάντα ευχάριστα μια που το "θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό", συνήθως σε κακό βγαίνει. Αυτό όταν μπλέκονται στην ιστορία άνθρωποι. Όταν μπλέκονται πιρούνια και μάλιστα παράξενα, συνήθως προκύπτει κάτι καλό, πρωτότυπο και νόστιμο!

Το Παράξενο Πιρούνι τόσο στην πιρουνίσια όσο και στην ανθρώπινη ζωή του, είναι κατεξοχήν ο τύπος που ακολουθεί την καρδιά του. Κι όπου το πάει. Στην πιρουνίσια ζωή του τώρα τελευταία μάλιστα, αυτό πάντα πετυχαίνει! Τι θα κάνεις Παράξενο Πιρούνι με τη βρώμη χωρίς γλουτένη για να τελειώσεις το σακουλάκι σου? Πάλι μπισκότα? Όοοοχι, κάτι αλμυρό για ελαφρύ γεύμα αυτή τη φορά! Η ιδέα για ζύμη πίτσας χωρίς γλουτένη λοιπόν φάνηκε η καλύτερη, όλα τα κομμάτια ενώθηκαν αστραπιαία στο μυαλό του Παράξενου Πιρουνιού και τα πράγματα πήραν το δρόμο τους!

Το Παράξενο Πιρούνι άφησε από το βράδυ 3/4 κούπας νιφάδες βρώμης να μουλιάσουν σε ένα μπολ με 3/4 κούπας νερό. Την επόμενη μέρα μπλένταρε το μίγμα βρώμης - νερού μαζί με λίγο φρέσκο ψιλοκομμένο μαϊντανό, 2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες, μια κουταλιά άγλυκο φιστικοβούτυρο με 100% φιστίκι, λίγη ρίγανη και λίγη πάπρικα.

Όταν έγινε ένα ωραίος, ομοιογενής χυλός, το Παράξενο Πιρούνι τον άπλωσε επάνω σε λαδόχαρτο στρωμένο στη σχάρα του φούρνου και τον έψησε και από τις δύο πλευρές στον αέρα στους 180 βαθμούς μέχρι να δει πως είχε στερεοποιηθεί, αλλάξει χρώμα και γίνει σαν πιτούλα.

Άφησε τη βάση να κρυώσει και ετοίμασε το πέστο φιστικιού Αιγίνης μπλεντάροντας και πάλι 100 γραμμάρια φιστίκια Αιγίνης ωμά, ανάλατα με μια σκελίδα σκόρδο, λίγο φρέσκο ψιλοκομμένο μαϊντανό, λίγο ελαιόλαδο και λίγο πιπέρι. Το Παράξενο Πιρούνι άπλωσε το πράσινο πέστο του επάνω στη βάση της πίτσας, κάλυψε με λεπτές φετούλες αχλαδιού και σκόρπισε το κατσικίσιο τυρί θρυμματισμένο σε όλη την επιφάνεια.

Έψησε σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα στους 180 βαθμούς για 15 - 20 λεπτά, μέχρι να δει πως τα αχλάδια και το τυρί είχαν πάρει ελαφρύ χρώμα.