Το Παράξενο Πιρούνι ταξιδεύει
Ιουλίου 17, 2019
Το Παράξενο Πιρούνι όπως πολλάκις έχει γράψει στο ταπεινό του blog, τριγυρίζει και τσιμπάει. Το τσίμπημα εξάλλου όταν είναι παράξενο, είναι σχεδόν κάτι σαν συνώνυμο της εξερεύνησης! Η εξερεύνηση είναι η φυσική λαχτάρα για να γνωρίσεις το "παράξενο", το άγνωστο, αυτό που τέλος πάντων υπάρχει κάπου δίπλα ή παραδίπλα σου και δεν το έχεις ακόμα δει. Και είναι υπέροχο να ικανοποιείς αυτή τη λαχτάρα, δεν είναι?
Καιρός ήταν λοιπόν για το Παράξενο Πιρούνι να εξερευνήσει και νέες τοποθεσίες εκτός από γλυκά - ποτά - φαγητά (σου 'χει και τέτοια βέβαια στο post, σιγά μη δεν είχε 😉) και το 2019 για κάποιο μυστήριο αλλά σίγουρα μαζί και υπέροχο λόγο, ήταν η χρονιά των ταξιδιών ύστερα από μια αρκετά μακρά περίοδο απραξίας (το λες και σαπίλας), αραχνιασμένων βαλιτσών και σάκκων.
Πρώτο ταξίδι αστραπή, δώρο του Παράξενου Πιρουνιού στον εαυτό του για τη μέρα των γενεθλίων του, με διάρκεια ούτε καν μια ολόκληρη μέρα (πρωί πήγε, μεσημέρι γύρισε) ήταν στη Λιβαδειά και πιο συγκεκριμένα στη μαγευτική Κρύα Λιβαδειάς και όπως λέει και το όνομά της, το Παράξενο Πιρούνι μπορεί να μην είδε τα 40 παλικάρια, είδε όμως τα κρύα τα νερά διασχίζοντας ένα πλακόστρωτο γραφικότατο δρομάκι, περνώντας γεφυράκια και χαζεύοντας καταρρακτάκια.
Θα ανέβαινε μέχρι πάνω το βουνό γιατί η φανταστική αυτή διαδρομή του άνοιξε την όρεξη για εξερεύνηση στα όρη, στ' άγρια τα βουνά και με το παραπάνω, αλλά μιας και η μόνη του παρέα ήταν το χαριτωμένο αυτό πλάσμα παρακάτω το οποίο όσο να 'ναι δε θα ήταν ικανό να τρομάξει και τόσο πολύ τους κακούς, είπε να το αφήσει γι' άλλη φορά.
Το Παράξενο Πιρούνι ντρέπεται, αλλά ομολογεί στους πολυάριθμους φανατικούς του αναγνώστες πως πήγε μέχρι τη Λιβαδειά και ΔΕΝ έφαγε σουβλάκι... Τι να κάνει είναι και χορτοφαγικό πιρούνι όσο να 'ναι και ξεχάστηκε τόσο με αυτή την υπέροχη βόλτα, που δεν σκέφτηκε καν το φαΐ!
Δεύτερο ταξίδι, λίμνη Στυμφαλία, λίμνη Δόξα, Καστανιά. Η λίμνη της Στυμφαλίας είναι αρκετά βαλτώδης, με δυσκολία μπορεί κανείς να φτάσει στην όχθη για να τη δει από κοντά και το μέρος δεν παρουσιάζει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Το Παράξενο Πιρούνι δεν ξέρει πως ήταν παλιά με τις γνωστές δαιμονικές κότες που εξολόθρευσε ο Ηρακλής, στη σημερινή εποχή όμως σε προειδοποιεί, βαριέσαι εκεί.
Η τεχνητή λίμνη Δόξα ωστόσο, κοντά στον Φενεό Κορινθίας είναι πανέμορφη και δεν είναι καθόλου τυχαίο που έχει ονομαστεί η Ελβετία της Κορινθίας!
Η βόλτα εκεί λέει και με το παραπάνω και φρόντισε να εξασφαλίσεις λίγο χρόνο για να ανέβεις στο Μοναστήρι,
να βγάλεις φωτογραφίες της λίμνης από ψηλά,
και να δοκιμάσεις τέλειο σπιτικό μοναστηριακό γλυκό τριαντάφυλλο!
Οπωσδήποτε επίσης να αγοράσεις φασόλια βανίλιες ή φάβα Φενεού από τους πλανόδιους που έρχονται με τα αγροτικά τους δίπλα στη λίμνη και τα πουλάνε στους επισκέπτες, αληθινό χωριάτικο ψωμί, καταπληκτικά τυριά, πεντανόστιμα παξιμάδια λαδιού - ρίγανης για να συνοδεύεις τη μπύρα σου και γλυκά κουταλιού ή τουρσί.
Το Παράξενο Πιρούνι αγόρασε γευστικότατους βολβούς τουρσί μαζεμένους από το βουνό τους οποίους λατρεύει και δυστυχώς δεν τους βρίσκει παρά μόνο σε ένα κρητικό τσιπουράδικο στην Αθήνα, τοπικό χύμα τσίπουρο για να μην τσιμπάει τους βολβούς ξεροσφύρι και φυσικά, φασόλια βανίλιες Φενεού για να τσιμπάει το χειμώνα!
Στην Καστανιά εκτός από την ορεινή θέα, το Παράξενο Πιρούνι δεν έχει να αναφέρει κάτι που να του έκανε "κλικ", πέρα από το φαγητό. Καλομαγειρεμένα, σπιτικά μαγειρευτά με κρέας αλλά το Παράξενο Πιρούνι δε μπορεί να ξεχάσει την τέλεια σπιτική σπανακόπιτα ημέρας με γευστικότατο χειροποίητο φύλλο και ολόφρεσκα χόρτα που δοκίμασε στο Στέκι, τη μόνη ίσως ταβέρνα του χωριού.
Αν και τα ελληνικά νησιά είναι ο συνηθισμένος προορισμός για το καλοκαίρι, το Παράξενο Πιρούνι προτίμησε πριν από λίγες μόλις μέρες να περάσει ένα τριήμερο γνωρίζοντας κι εξερευνώντας τη Λακωνία! Η εκρομή του είχε πρώτη στάση στο παραμυθένιο Λιμένι Μάνης με τα πέτρινα σπίτια κατά μήκος του γραφικού μικρού λιμανιού και τα υπέροχα γαλαζοπράσινα νερά.
Εκεί είδε και τον πύργο του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη όπου μπορεί κάποιος να εισέλθει ανενόχλητα και να βγάλει φωτογραφίες τόσο μέσα στο σπίτι με τα διάφορα προσωπικά αντικείμενα που υπάρχουν εκεί, όσο και έξω από το μπαλκόνι του σπιτιού βγάζοντας τη θέα προς τη θάλασσα και τα παραδοσιακά, όμορφα κτίρια.
Κάτι που έμαθε εκείνη την ημέρα το Παράξενο Πιρούνι, ήταν πως οι Μαυρομιχαλαίοι φημίζονταν εκτός των άλλων και για την ομορφιά τους! Μάλιστα λεγόντουσαν και "νεραϊδογέννητοι" και κρίνοντας από την εικόνα, ειδικά τον Ηλία στα δεξιά δεν τον λες και κακό. 😉
Κάτι που έμαθε εκείνη την ημέρα το Παράξενο Πιρούνι, ήταν πως οι Μαυρομιχαλαίοι φημίζονταν εκτός των άλλων και για την ομορφιά τους! Μάλιστα λεγόντουσαν και "νεραϊδογέννητοι" και κρίνοντας από την εικόνα, ειδικά τον Ηλία στα δεξιά δεν τον λες και κακό. 😉
Και για γλυκοτσίμπημα, αυτές οι πιτούλες που μοιάζουν με λουκουμάδες λέγονται τραβηχτές πίτες Μάνης και είναι νοστιμότατες. Παραδοσιακά σερβίρονται με τυρί, αλλά το Παράξενο Πιρούνι τις προτίμησε σε γλυκιά εκδοχή με μαρμελάδα (επειδή δεν είχε μέλι).
Δεύτερη στάση για μπάνιο λίγο πιο δίπλα, στη Νέα Οίτυλο όπου δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο σαν τοποθεσία πέρα από την Παραλία Οιτύλου - Τσίπα, οπότε το Παράξενο Πιρούνι άραξε στην ξαπλώστρα του πίνοντας τη μπύρα του για να πάρει δυνάμεις.
Τρίτη και τελευταία στάση για μεσημεριανό φαγητό και απογευματινή βόλτα, Γύθειο Λακωνίας.
Μια πόλη που επίσης άρεσε ιδιαίτερα στο Παράξενο Πιρούνι, ήσυχη, με το δικό της "χρώμα" και με αυτή τη χαρακτηριστική βόλτα από το λιμάνι προς το νησάκι Κρανάη (βασικά δεν είναι ακριβώς νησάκι γιατί ενώνεται με μια λωρίδα με το λιμανάκι κι έτσι -ευτυχώς!- μπορείς να το περπατήσεις), όπου το Παράξενο Πιρούνι γοητεύτηκε από τον πύργο και το μικρούλι πευκοδασάκι το οποίο του θύμισε κάπως το νησάκι του Βίδου στην αγαπημένη του μαμά Κέρκυρα όπου πήγαινε κατασκήνωση μικρό. 😊
Μετά τη βόλτα του όμως πείνασε και όπως ήταν φυσικό το λιμάνι και οι βάρκες του άνοιξαν την όρεξη για κάτι θαλασσινό με ουζάκι και σαλάτα αγγουροντομάτα. Στην Τράτα, έφαγε με θέα τη θάλασσα μια απλή μέσα στο μεγαλείο της σαλάτα που η ολόφρεσκια, ώριμη, κρουστή ντομάτα και το εξαιρετικής ποιότητας ελαιόλαδο την έκαναν φανταστική! Επίσης το φρέσκο ψητό χταπόδι ήταν λίγο πιο σκληρό από αυτά που το Παράξενο Πιρούνι έτρωγε σε ανάλογα ουζερί στην Αθήνα αλλά πολύ πιο γευστικό!
Last but not least, καθόλου μα καθόλου τσιμπημένες οι τιμές και το σέρβις ευγενέστατο! Αν βρεθείς στο Γύθειο και θαλασσο-πεινάσεις, προτίμησε το!
Last but not least, καθόλου μα καθόλου τσιμπημένες οι τιμές και το σέρβις ευγενέστατο! Αν βρεθείς στο Γύθειο και θαλασσο-πεινάσεις, προτίμησε το!
Το ξενοδοχείο όπου το Παράξενο Πιρούνι θα ξεκούραζε πόδια και δόντια για τις επόμενες ανακαλύψεις του βρισκόταν στη Νεάπολη (όχι Εξαρχείων -είναι η πρώτη Νεάπολη που έρχεται πάντα στο μυαλό του- αλλά Λακωνίας), μια ήσυχη παραθαλάσσια κωμόπολη, ιδανική για όποιον θέλει να ηρεμήσει, να ανασυγκροτήσει δυνάμεις και να περπατήσει δίπλα στην ακτή βλέποντας απέναντι τα Κύθηρα, άσχετο αν θα τα βρει ποτέ ή όχι.
Αν θέλεις ένα μέρος με πολλά (πολλά όμως!) παιδάκια που κάνουν ποδήλατο τα απογεύματα, αν θέλεις να περνάς στο απέναντι πεζοδρόμιο χωρίς να κοιτάς δεξιά κι αριστερά (γιατί ΔΕΝ περνάνε αυτοκίνητα, πραγματικά είναι ελάχιστα!), αν θέλεις οικογενειακές διακοπές και τέλος αν έχεις ξεχάσει να βάλεις στο σάκο σου αλοιφή για τα κουνούπια (δεν υπήρχε ούτε ΕΝΑ για δείγμα, wow!), ξέρεις που θα πας!
Αν θέλεις ένα μέρος με πολλά (πολλά όμως!) παιδάκια που κάνουν ποδήλατο τα απογεύματα, αν θέλεις να περνάς στο απέναντι πεζοδρόμιο χωρίς να κοιτάς δεξιά κι αριστερά (γιατί ΔΕΝ περνάνε αυτοκίνητα, πραγματικά είναι ελάχιστα!), αν θέλεις οικογενειακές διακοπές και τέλος αν έχεις ξεχάσει να βάλεις στο σάκο σου αλοιφή για τα κουνούπια (δεν υπήρχε ούτε ΕΝΑ για δείγμα, wow!), ξέρεις που θα πας!
Η δεύτερη μέρα ήταν αφιερωμένη στην παραδεισένια Ελαφόνησο! Βέβαια το Παράξενο Πιρούνι πήγε μόνο στην θρυλική παραλία του Σίμου στο ομώνυμο κάμπινγκ και στη χώρα της Ελαφονήσου για φαγητό, αλλά και μόνο που αξιώθηκε να περπατήσει και να κολυμπήσει σ' αυτή την απίστευτη-δεν-υπάρχει μαγική παραλία, είναι απόλυτα ευχαριστημένο! Ατελείωτοι αμμόλοφοι, άσπρη άμμος, απίστευτα νερά... Τα λόγια είναι περιττά, πραγματικά εδώ μιλάνε οι εικόνες:
Φυσικά μετά, έχει τσίμπημα γευστικό: Ο Νταγιαντάς στη χώρα - λιμάνι της Ελαφονήσου (δηλ. το λιμάνι της Ελαφονήσου είναι και η χώρα της, δες φωτο)
είχε κυριολεκτικά δίπλα στο κύμα ωραιότατο ψητό καλαμάρι, ωστόσο μια ευχάριστη έκπληξη - αποκάλυψη ήταν η πεντανόστιμη φάβα του, όπως παραδέχτηκε και η παρέα του Παράξενου Πιρουνιού.
Και σα να μην ήταν αρκετό, ο σιμιγδαλένιος χαλβάς -ο οποίος σημειωτέον είναι το λιγότερο επιθυμητό επιδόρπιο που το Παράξενο Πιρούνι επιθυμεί να τσιμπήσει- ήταν τόσο νόστιμος και με τόσο τέλεια καραμελένια γεύση! Το Παράξενο Πιρούνι κρατιόταν να μη τσιμπήσει και των άλλων!
είχε κυριολεκτικά δίπλα στο κύμα ωραιότατο ψητό καλαμάρι, ωστόσο μια ευχάριστη έκπληξη - αποκάλυψη ήταν η πεντανόστιμη φάβα του, όπως παραδέχτηκε και η παρέα του Παράξενου Πιρουνιού.
Και σα να μην ήταν αρκετό, ο σιμιγδαλένιος χαλβάς -ο οποίος σημειωτέον είναι το λιγότερο επιθυμητό επιδόρπιο που το Παράξενο Πιρούνι επιθυμεί να τσιμπήσει- ήταν τόσο νόστιμος και με τόσο τέλεια καραμελένια γεύση! Το Παράξενο Πιρούνι κρατιόταν να μη τσιμπήσει και των άλλων!
Γυρίζοντας το βράδυ στο ξενοδοχείο του, το Παράξενο Πιρούνι το οποίο δε φημίζεται τόσο για την κοινωνικότητά του, πήγε μάλιστα και για ποτό στην παραλιακή Νεάπολη με μια νέα φίλη που απέκτησε στην εκδρομή του και ακολουθώντας την πρόταση του ιδιοκτήτη ενός τουριστικού καταστήματος που ρωτήθηκε τυχαία, το Ερείπιο με τη φοβερή διακόσμηση και το όνομα αποδείχτηκε ωραιότατη πρόταση με καλή μουσική και ενδιαφέροντα κοκτέιλ!
Τρίτη και τελευταία μέρα, Μονεμβασιά! Το Παράξενο Πιρούνι το οποίο έχει τόσο δυνατά πόδια όσο έχει και δόντια, περίμενε πως και πως την ανάβαση στο φημισμένο κάστρο/πολιτεία για το οποίο/οποία τόσα πολλά είχε ακούσει. Ωστόσο, πριν περάσεις τη γέφυρα που οδηγεί στο κάστρο, η πεντακάθαρη παραλία με τα τόοοσο ήρεμα νερά που υπήρχε εκεί, έκλεισε το μάτι στο Παράξενο Πιρούνι το οποίο δε μπόρεσε να αντισταθεί και βούτηξε για ένα τελευταίο μπάνιο -και δεν το μετάνιωσε καθόλου, χόρτασε κολύμπι!
Μέσα στο κάστρο, για ακόμα μια φορά οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους:
Το συγκεκριμένο μέρος όμως έχει ΚΑΙ γαστρονομικά αρκετό ενδιαφέρον! Καθώς περπατάς ανάμεσα στα πέτρινα καστρο-στενάκια μπορείς να σταματάς κάθε τρία λεπτά για να χαζεύεις αναμνηστικά-διακοσμητικά-μπιχλιμπίδια, ή αν είσαι σαν το Παράξενο Πιρούνι να σταματάς για να φωτογραφίζεις διάφορα καλούδια που τσιμπιούνται, όπως αυτό το απίστευτο βαζάκι με τα φραγκόσυκα τουρσί που αμέσως θύμισαν (από το όνομα Νοπάλες) στο Παράξενο Πιρούνι Μεξικό!
Για μεσημεριανό φαγητό το Παράξενο Πιρούνι έκατσε μαζί με τη νέα του φίλη στη Ματούλα.
Τσίμπησε απ' όλα και όλα του άρεσαν, όμως αυτή η ΤΕΛΕΙΑ χορτόπιτα η οποία ψήνεται στην πλάκα, a.k.a. Σαϊτια Μάνης κατέκτησε την Πιρουνίσια του καρδιά!
Μιλάμε τόσο πολύ δεν ήθελε να αφήσει ούτε ψίχουλο που παρά λίγο θα έχανε το λεωφορείο κι όχι τίποτα άλλο, θα έπαιρνε και στο λαιμό του τη φίλη που μόλις απέκτησε!
Τελευταίο πεντάλεπτο πριν την επιβίβαση, το Παράξενο Πιρούνι κυριολεκτικά ορμώντας μέσα στο κατάστημα Μορέως Ήδιστα πρόλαβε και πήρε τα περίφημα αμυγδαλωτά Μονεμβασιάς, το τοπικό λιαστό γλυκό κρασί Μαλβαζία και τέλος ένα μπουκαλάκι mead ή στα ελληνικά Υδρόμελι!!
Το Παράξενο Πιρούνι δεν είχε ιδέα πως θα μπορούσε να βρει στη Μάνη φτιαγμένο από έλληνες παραγωγούς το αρχαιότερο ποτό του κόσμου, το ποτό με το οποίο έκαναν σπονδές σε ουράνια αλλά και σε χθόνια πνεύματα, αυτό με το οποίο Θεοί σφράγιζαν συμφωνίες και μυθικοί ήρωες έπιναν πριν βάψουν τα χέρια τους με αίμα δράκων (συγγραφική έξαρση εδώ λόγω ταξιδιωτικού ενθουσιασμού 😃)
Αν και η ανάρτηση αυτή γράφεται τώρα από τη βάση του Παράξενου Πιρουνιού, τη γκρίζα και ξερή Αθήνα-κέντρο, το καλοκαίρι συνεχίζεται άρα κάποιο παρόμοιο ταξίδι - εκδρομή αστραπή ίσως παίξει και πάλι. Η επόμενη ανάρτηση θα έχει ως θέμα τα γνωστά, δηλαδή παράξενη συνταγή 😊
Για μεσημεριανό φαγητό το Παράξενο Πιρούνι έκατσε μαζί με τη νέα του φίλη στη Ματούλα.
Τσίμπησε απ' όλα και όλα του άρεσαν, όμως αυτή η ΤΕΛΕΙΑ χορτόπιτα η οποία ψήνεται στην πλάκα, a.k.a. Σαϊτια Μάνης κατέκτησε την Πιρουνίσια του καρδιά!
Μιλάμε τόσο πολύ δεν ήθελε να αφήσει ούτε ψίχουλο που παρά λίγο θα έχανε το λεωφορείο κι όχι τίποτα άλλο, θα έπαιρνε και στο λαιμό του τη φίλη που μόλις απέκτησε!
Τελευταίο πεντάλεπτο πριν την επιβίβαση, το Παράξενο Πιρούνι κυριολεκτικά ορμώντας μέσα στο κατάστημα Μορέως Ήδιστα πρόλαβε και πήρε τα περίφημα αμυγδαλωτά Μονεμβασιάς, το τοπικό λιαστό γλυκό κρασί Μαλβαζία και τέλος ένα μπουκαλάκι mead ή στα ελληνικά Υδρόμελι!!
Το Παράξενο Πιρούνι δεν είχε ιδέα πως θα μπορούσε να βρει στη Μάνη φτιαγμένο από έλληνες παραγωγούς το αρχαιότερο ποτό του κόσμου, το ποτό με το οποίο έκαναν σπονδές σε ουράνια αλλά και σε χθόνια πνεύματα, αυτό με το οποίο Θεοί σφράγιζαν συμφωνίες και μυθικοί ήρωες έπιναν πριν βάψουν τα χέρια τους με αίμα δράκων (συγγραφική έξαρση εδώ λόγω ταξιδιωτικού ενθουσιασμού 😃)
Αν και η ανάρτηση αυτή γράφεται τώρα από τη βάση του Παράξενου Πιρουνιού, τη γκρίζα και ξερή Αθήνα-κέντρο, το καλοκαίρι συνεχίζεται άρα κάποιο παρόμοιο ταξίδι - εκδρομή αστραπή ίσως παίξει και πάλι. Η επόμενη ανάρτηση θα έχει ως θέμα τα γνωστά, δηλαδή παράξενη συνταγή 😊
Μέχρι τότε, πιρουνίσια φιλιά!
2 σχόλια
Ευχή μου ... να πας ξανά στη Μάνη αλλα και σε άλλα όμορφα μέρη της Πελοποννήσου, Σκοτεινουλα μου. Κυκλοφόρησε όσο περισσότερο μπορείς μεσα σε τούτο το δροσερό καλοκαίρι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ Πηνελόπη μου! Είμαι σίγουρη ότι η Μάνη έχει κι άλλα όμορφα μέρη να δω, θέλω πολύ να την εξερευνήσω περισσότερο. Μου είχαν λείψει τα ταξίδια η αλήθεια είναι, εύχομαι να περάσεις κι εσύ το υπόλοιπο του καλοκαιριού νόστιμα, ευχάριστα και γαλήνια!
Διαγραφή