Μια πασίγνωστη φράση υποστηρίζει πως "Ποτέ δεν είναι αργά". Ισχύει, ναι ή όχι?
Εξαρτάται από το πράγμα για το οποίο είναι ή δεν είναι αργά. Μπορεί να είναι αργά για έναν άνθρωπο να αλλάξει ύστερα από κάποια ηλικία. Το Παράξενο Πιρούνι πιστεύει πως ένας άνθρωπος μπορεί σίγουρα να αλλάξει γούστο, γνώμη και αποφάσεις.
Για παράδειγμα το ίδιο το Παράξενο Πιρούνι όταν ήταν μικρό πιρουνάκι, μετά το φαγητό του λαχταρούσε γλυκό. Τώρα που μεγάλωσε, δεν το νοιάζει. Ή, δεν ήθελε με τίποτα να φάει αγκινάρες. Τώρα ειδικά αν είναι και φρέσκες κήπου, τις λατρεύει. Και... you get the point όπως θα έλεγαν και στο χωριό του.
Εξαρτάται από το πράγμα για το οποίο είναι ή δεν είναι αργά. Μπορεί να είναι αργά για έναν άνθρωπο να αλλάξει ύστερα από κάποια ηλικία. Το Παράξενο Πιρούνι πιστεύει πως ένας άνθρωπος μπορεί σίγουρα να αλλάξει γούστο, γνώμη και αποφάσεις.
Για παράδειγμα το ίδιο το Παράξενο Πιρούνι όταν ήταν μικρό πιρουνάκι, μετά το φαγητό του λαχταρούσε γλυκό. Τώρα που μεγάλωσε, δεν το νοιάζει. Ή, δεν ήθελε με τίποτα να φάει αγκινάρες. Τώρα ειδικά αν είναι και φρέσκες κήπου, τις λατρεύει. Και... you get the point όπως θα έλεγαν και στο χωριό του.
Για καιρό λοιπόν, το Παράξενο Πιρούνι σνόμπαρε το νησί της Σαλαμίνας. Πίστευε πως θα είναι ένα ξερό νησί χωρίς κάτι το αξιόλογο να δει κανείς και με παραλίες όχι καθαρές και όχι κάτι καλύτερο από αυτές της Αττικής.
Τώρα όμως κάτι τα ακτοπλοϊκά που πήγαν στο Θεό, κάτι που του τελείωσαν οι νέοι ταξιδιωτικοί προορισμοί, το Παράξενο Πιρούνι είπε να δώσει στο πιο φτηνό και κοντινό νησί στην Αθήνα μια ευκαιρία!
Με μόλις ένα ευρώ και είκοσι λεπτά έχεις φτάσει σε 5 λεπτά στη Σαλαμίνα με το φέρι μποτ από το λιμάνι στο Πέραμα. Πιο φτηνά κι από το να πάρεις το μετρό δηλαδή!
Αν το παρακαλουθείς πιστά, θα έχεις διαπιστώσει πως το Παράξενο Πιρούνι δεν είναι ο τύπος που θα περάσει μισή μέρα ξαπλωμένο στην παραλία. Καλή και η θάλασσα, καλή και η ξάπλα, αλλά αν δεν υπάρχει και κάτι σε adventure τι να λέει?
Γκουγκλάροντας λοιπόν, το Παράξενο Πιρούνι ανακάλυψε πως στη Σαλαμίνα πρόσφατα σχετικά έχει ανακαλυφθεί το σπήλαιο του Ευριπίδη και μάλιστα είναι πολύ εύκολο και για τον μοναχικό ταξιδιώτη να το βρει και να το προσεγγίσει με το ΚΤΕΛ και με τα πόδια του!
Πάνω από τον οικισμό Περιστέρια, ακολουθώντας έναν ανηφορικό δρόμο και περνώντας μέσα από πεύκα όταν αυτός τελειώσει, ύστερα από 10 με 15 λεπτά περπάτημα, το Παράξενο Πιρούνι έφτασε στο σπήλαιο. Είναι πολύ καλά σηματοδοτημένο κι εύκολο να το βρει κανείς. Σε σχέση με άλλα, γνωστότερα σπήλαια το εσωτερικό του δεν έχει σταλαγμίτες και ιδιαίτερα εντυπωσιακούς σχηματισμούς, ωστόσο αποπνέει έναν αέρα μυστηρίου και λίγο... φόβου ίσως.
Μάλλον επειδή ήταν το πρώτο σπήλαιο που το Παράξενο Πιρούνι μπήκε ολομόναχο. Και για να είναι εδώ και να σου γράφει, επέζησε. 😊
Kοντά στην παραλία, το Παράξενο Πιρούνι είδε και το πιο καλοκαιρινό σπίτι ever!
Πηγαίνοντας προς το κέντρο της Σαλαμίνας το μεσημεράκι, το Παράξενο Πιρούνι δε μπορούσε να μην επισκεφθεί και το Αρχαιολογικό Μουσείο της Σαλαμίνας, με πολλά ευρήματα από το Σπήλαιο του Ευριπίδη.
Κοντά στο μουσείο είναι και ο Ναός του Αγίου Δημητρίου. Στο εσωτερικό του ναού βρίσκεται ο τάφος του Γεώργιου Καραϊσκάκη. Δυστυχώς την ώρα που πήγε το Παράξενο Πιρούνι ήταν κλειστά οπότε από την εξωτερική καγκελόπορτα, αρκέστηκε στο να φωτογραφήσει την αυλή.
Όπως συμβαίνει σχεδόν σε κάθε ελληνικό νησί, το λιμάνι της Σαλαμίνας, τα Παλούκια όπως λέγεται, είναι από αδιάφορο έως και άσχημο. Σε κοντινή απόσταση ωστόσο βρίσκεται το κέντρο της Σαλαμίνας και περπατώντας παραλιακά στην γραφική μαρίνα του μπορεί κανείς να συναντήσει και τα πιο γνωστά μαγαζιά για φαγητό.
Το Παράξενο Πιρούνι διαβασμένο από πριν, επέλεξε τον Κάκια. Στο ουζερί ο Κάκιας θα βρεις μια απίστευτη συλλογή από ούζα και τσίπουρα από όλη την Ελλάδα, που όμοια της, το Παράξενο Πιρούνι δεν έχει συναντήσει πουθενά.
Το φρέσκο, τηγανιτό κουλουριώτικο καλαμάρι όμως ήταν εξαιρετικό. Το Παράξενο Πιρούνι το πήρε με το μελάνι του, πράγμα που του δίνει έξτρα νοστιμιά. Πιο μαλακό και καλύτερα τηγανισμένο καλαμάρι, πραγματικά δεν έχει ξαναφάει.
Και ναι, ήταν όντως φρέσκο!
Στο τέλος είχε και κέρασμα παγωτίνι και κρύο ρακομελάκι!
Το Παράξενο Πιρούνι επέλεξε να επισκεφθεί τη Σαλαμίνα μια Δευτέρα που είχε άδεια από τη δουλειά του και όπως αποδείχθηκε, έκανε πολύ καλά. Ησυχία παντού, τραπέζι στο εστιατόριο χωρίς κράτηση, ευκολία στις μετακινήσεις.
Κάτι ακόμα που το Παράξενο Πιρούνι επιθυμεί να μοιραστεί με το φανατικό, πολυάριθμο κοινό του, είναι η πάρα πολύ θετική εντύπωση που του έκαναν οι οδηγοί του ΚΤΕΛ Σαλαμίνας. Ευγενέστατοι, χαμογελαστοί, κατατοπιστικοί, σούπερ πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν και να δώσουν πληροφορίες!
Είναι πολύ πιθανό το λεωφορείο που πήρε το Παράξενο Πιρούνι από το λιμάνι όταν έφτασε για να πάει στα Περιστέρια και στο σπήλαιο να το οδηγούσαν ένα ζευγάρι οδηγών (ο άντρας στο πήγαινε και η γυναίκα στο γύρνα), όπως το πληροφόρησε η συμπαθέσταση κοπέλα οδηγός ΚΤΕΛ που το Παράξενο Πιρούνι γνώρισε στη διαδρομή του γυρισμού! 😊
Η Σαλαμίνα είναι ένα μεγάλο νησί όμως που για να το εξερευνήσεις χρειάζεσαι σίγουρα παραπάνω από μια μέρα, ειδικά αν δεν έχεις και αμάξι, οπότε το Παράξενο Πιρούνι δεν κατάφερε να πάει στο σπίτι του Άγγελου Σικελιανού και στον Τύμβο των Σαλαμινομάχων που ήθελε επίσης πολύ να δει.
Ίσως σε μελλοντική επίσκεψη το Παράξενο Πιρούνι να πάρει τα θρεπτικά παραξενοπιρουνίσια υπέροχα πράγματα που φτιάχνει σε σακουλάκι - ταπεράκι και να αφιερώσει τον χρόνο του αποκλειστικά σε νέες ανακαλύψεις.
Γιατί η ζωή (ίσως) να έχει κάποιο νόημα όταν κινείσαι, όταν περιεργάζεσαι, όταν ρωτάς, όταν ψάχνεις, όταν κουράζεσαι για να βρεις, όταν με κόπο ανακαλύπτεις.
Οτιδήποτε κι αν είναι αυτό.
